θα κοιτάμε η μία την άλλη
και ο ένας την άλλη
και ο άλλος τον άλλο
και η άλλη τον ένα
δίχως ντροπή και δίχως φόβο
και η εξουσία
λάξη αραχνιασμένη
και κλειδαμπαρομένη στα σεντούκια της μνήμης
θα τη βγάζουμε να παίρνει αέρα
όχι γιατί δεν θέλουμε να σκάσει η ασφυκτικιά
μα για να μην ξεχνάμε τους δρόμους με τις νάρκες
μην τυχών και τους διαβούμε ξανά
αυτούς που στοιβάζαν τις ορδές των προγόνων μας
και τους μισούς εαυτούς μας
σε σωρούς νεκροζώντανων