ενάντια σε κάθε εξουσία
 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ ΤΗ 2η ΧΡΟΝΙΑ
ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ


Το ζήτημα της κράτησης και των φυλακών, με άλλα λόγια το ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων, αποτελεί, όσο καιρό διεξάγεται στον κόσμο αγώνας ενάντια στην αδικία, για όλες τις οργανώσεις και τους ανθρώπους, που αγωνίζονται και αντιστέκονται ένα απαραίτητο επίπεδο του αγώνα τους. Οι δυνάμεις που θέλουν να εμποδίσουν τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία, προσπαθούν τους ανθρώπους που έχουν αντίθετες απόψεις και εναντιώνονται σε αυτούς, πέρα από τη χρήση της καταστροφικής πολιτικής τους, να τους σπάσουν στις φυλακές. Γι’ αυτό τα βασανιστήρια και οι αυθαιρεσίες έχουν μετατραπεί σε καθημερινή πράξη.

Ήδη, από τη δεκαετία του ’70 προσπάθησαν να αναπτύξουν και να κάνουν πιο αποτελεσματικές αυτές τις μεθόδους καταστροφής των αντίθετων απόψεων και του χτυπήματος της αντίστασης, ιδιαίτερα από την πλευρά της ΕΕ και των ΗΠΑ με περαιτέρω πρακτικές βασανιστηρίων και απομόνωσης. Σαν αποτέλεσμα αυτής της λογικής τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη πρακτικές όπως οι Μονάδες Ελέγχου, τα QHS, τα FIES, τα Λευκά Κελιά, το Γκουαντανάμο, οι οποίες στοχεύουν στο να εξαφανίσουν την ανθρώπινη παραγωγή, την ατομική προσωπικότητα, τη σκέψη και το σώμα και ουσιαστικά βασίζονται στην απομόνωση.

Αυτές οι πολιτικές έχουν αποκτήσει στο μεταξύ έναν παγκόσμιο χαρακτήρα. Αυτοί που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική, ενεργούν, όσον αφορά στην απομόνωση και τις φυλακές, με προδιαγεγραμμένες συμπεριφορές, που τις έχουν διαμορφώσει από κοινού (συμφωνίες). Από την άλλη δεν μπορεί, ωστόσο, να γίνει λόγος ακόμη για έναν παγκόσμιο αγώνα ή την παγκοσμιοποίηση του αγώνα ενάντια στις φυλακές και τις πρακτικές απομόνωσης. Η ανάγκη όμως γι’ αυτό είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Οι ανοιχτοί πόλεμοι και η κατοχή χωρών, που για διάφορους λόγους εναντιώνονται σε αυτές τις πολιτικές, με την παράλληλη παραβίαση κάθε είδους διεθνούς δικαίου, οι απαγορεύσεις και οι μαύρες λίστες για την εξαφάνιση νόμιμων οργανώσεων, που προβάλλουν αντίσταση, καθώς επίσης και οι πρακτικές απομόνωσης για την εξαφάνιση αντιπολιτευτικών ιδεών και της πολιτικής ταυτότητας όσων αντιστέκονται, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή μιας κοινής πολιτικής.

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Η πρακτική απομόνωσης είναι σήμερα, σε σχέση με τις φυλακές και τους πολιτικούς κρατουμένους, μια πρακτική υψηλότερου βαθμού. Ίσως οι πρακτικές απομόνωσης να μην χρησιμοποιούνται σήμερα σε όλες τις χώρες. Αν μερικές χώρες δε βλέπουν ακόμη την αναγκαιότητα γι’ αυτές, τότε δεν τις εφαρμόζουν εξαιτίας της οικονομικής πλευράς αυτής της πρακτικής.

Αυτές, όμως, που βομβάρδισαν το Αφγανιστάν και το Ιράκ θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κι άλλα Γκουαντανάμο. Εκείνοι, που σε χώρες όπως η Τουρκία κάθε δημοκρατικό αίτημα του λαού προσπαθούν να το πνίξουν στο αίμα, που θα αφήσουν να παραμείνουν τα βασανιστήρια και οι βιασμοί καθημερινή πρακτική, αυτοί πρόκειται να εξαπλώσουν σε όλον τον κόσμο τα συγκροτήματα απομόνωσης με τα λευκά κελιά –και σε περίπτωση που αυτά δεν τους είναι αρκετά τις υπόγειες φυλακές απομόνωσης, τις επονομαζόμενες Τύπου-D. Η προσπάθεια να μετρήσει κανείς ακόμη και αγωνιστές από το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και τις ειρηνικές οργανώσεις στην κατηγορία των «τρομοκρατών», δείχνει ότι εκεί όπου σήμερα δεν υπάρχει καμία ανάγκη να φτιαχτούν φυλακές απομόνωσης μπορεί αύριο να είναι διαφορετικά.

Είναι αναγκαίο να εξαπλώσουμε από σήμερα ακόμη αυτό τον αγώνα ενάντια στην ανομία και την αυθαιρεσία. Δείχνει ότι σε όλους τους πολέμους, που έγιναν κάτω από την κατάργηση των εθνικών και διεθνών κανόνων, ο στόχος δεν είναι μόνο το Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά στην πραγματικότητα η διακήρυξη της παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Δείχνει ότι οι μαύρες λίστες και οι απαγορεύσεις οργανώσεων που σήμερα χαρακτηρίζονται ως «τρομοκρατικές» δεν απευθύνονται μόνο σε αυτές, αλλά έχουν σαν στόχο όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα. Δείχνει ότι οι πολιτικές απομόνωσης, οι οποίες σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο ενάντια σε πολύ «επικίνδυνους» και ως τρομοκράτες χαρακτηριζόμενους φυλακισμένους, θα εφαρμοστούν στην πραγματικότητα ενάντια σε κάθε αντιπολιτευτική σκέψη και ταυτότητα.

Όταν ο Χίτλερ εξάπλωσε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είχε σαν στόχο να μετατρέψει όλον τον κόσμο σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους αντιφρονούντες. Και αυτοί που σήμερα εξαπλώνουν τον πόλεμο, τις μαύρες λίστες και την απομόνωση προσπαθούν να μετατρέψουν όλον τον κόσμο σε λευκά κελιά και Γκουαντανάμο. Υπάρχει μια ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα: παντού όπου κυριαρχεί η καταπίεση θα υπάρξει αντίσταση ενάντια σε αυτή. Σε αυτή τη βάση ιδωμένο υπάρχουν αρκετοί λόγοι ανθρωπιστικοί, νομικοί, ιατρικοί, πολιτικοί, ακόμη και πολιτιστικοί για όλες τις οργανώσεις, τους θεσμούς και τα άτομα που εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση να ενωθούν ενάντια στην απομόνωση.


ΜΕΡΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Τον Οκτώβρη του 2000 οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία άρχισαν να αντιστέκονται στις πρακτικές απομόνωσης και τα λευκά κελιά κάνοντας απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Παράλληλα δημιουργήθηκε και έξω από τις φυλακές μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο ένα πλατύ κίνημα υποστήριξης και αλληλεγγύης. Παρόλα αυτά το κράτος πραγματοποίησε το διάστημα μεταξύ 19-22 Δεκέμβρη 2000 μια επίθεση σφαγιασμού με τη χρησιμοποίηση πυροβόλων όπλων και βόμβων μέσα στις φυλακές, όπου βρίσκονταν οι πολιτικοί κρατούμενοι για να τους μεταφέρουν στα λευκά κελιά. Σε αυτή την επιχείρηση σφαγιασμού δολοφονήθηκαν 28 φυλακισμένοι και πληγώθηκαν εκατοντάδες. Οι πληγωμένοι πολιτικοί κρατούμενοι, άντρες και γυναίκες, αφού πρώτα βιάστηκαν, μεταφέρθηκαν στα λευκά κελιά.

Το Δεκέμβρη του 2000 διεξήχθη στην Ολλανδία το Διεθνές Συμπόσιο ενάντια στην Απομόνωση με τη συμμετοχή αντιπροσώπων και οργανώσεων από την Τουρκία, τη Χώρα των Βάσκων, την Παλαιστίνη, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, το Βέλγιο, το Λίβανο, το Μαρόκο, το Περού, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Κολομβία, την Πορτογαλία, τη Δανία και την Ολλανδία. Το Συμπόσιο υποστηρίχτηκε μεταξύ άλλων με ανακοινώσεις και απεργίες πείνας κρατουμένων από τη Γαλλία, την Αγγλία, τη Χώρα των Βάσκων, την Ισπανία, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Σε αυτό το Συμπόσιο κηρύχθηκαν οι μέρες μεταξύ 19-21 Δεκέμβρη σε παγκόσμιες ημέρες αγώνα ενάντια στην απομόνωση, επειδή συμβολίζουν τους μεγαλύτερους σε χρονικό διάστημα αγώνες ενάντια στις φυλακές απομόνωσης έως σήμερα.

Φέτος με την ευκαιρία των παγκοσμίων ημερών ενάντια στην απομόνωση θα διοργανώσουμε διάφορες δραστηριότητες μέσα στα πλαίσια ενός Κεντρικού Διεθνούς Συμποσίου και μια εκδήλωση στην Ιταλία/ Φλωρεντία. Πέρα από αυτό θα πραγματοποιηθούν σε διεθνές επίπεδο και σε διάφορες πόλεις εκστρατείες ενάντια στην απομόνωση. Επίσης, θα οργανώσουμε σε διεθνές επίπεδο μια απεργία πείνας τριών ημερών όπου θα συμμετέχουν και οι πολιτικοί κρατούμενοι.

Καλούμε κάθε άνθρωπο, θεσμό και οργάνωση που ευαισθητοποιείται στο θέμα των πολιτικών κρατουμένων και της απομόνωσης να λάβει μέρος στο Συμπόσιο στη Φλωρεντία (19.12.2003-21.12.2003) ή να οργανώσει στη χώρα του καμπάνιες κατά της απομόνωσης.

Μέχρι σήμερα συμμετέχουν στο Συμπόσιο :

-Αποφυλακισμένος πολιτικός κρατούμενος από Τουρκία.
-Ο Δικηγόρος Μπαϊνερ Μπουράνι που θα μιλήσει για τις φυλακές και τον αντιτρομοκρατικό νόμο στη Ιταλία.
-Ο ιταλός γιατρός Τσιανφράνκο Ντι Μάϊο θα εκφράσει σχετικά με την υποχρεωτική σίτιση.
-Μωχάμετ Σάφα θα μιλήσει για τους πολιτικούς πρόσφυγες του Λιβυης που κρατούνται στις σιωνιστικές φυλακές στο Ισραήλ.
-Ο Δικηγόρος Ιμπραήμ Μαχαλζίνα από Ραμάλα μέλη της Επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Παλαιστίνης θα μιλήσει για τις φυλακές στη Παλαιστίνη.
-Ο Καθηγητής Μαρτσέλλα, Ντέλλα Ντόνε από το πανεπιστήμιο της Ρώμης.
-Στέλεχος της Κουβανικής Πρεσβείας στη Ρώμη, αδελφός των 5 Κουβανών που βρίσκονται στη Μαϊάμι στη φυλακή.
-Στην Αυστρία μέλη της επιτροπής «Ελευθερία για τους πέντε Κουβανούς».
-Η Χάϊντι Τζιουλάνι η μητέρα του Κάρλο Τζιουλάνι που σκοτώθηκε στη Γένοβα.
-Και ο εκπρόσωπος της Επιτροπής των Βάσκων για τα Ανθρώπινα Δικαιωμάτων
-Εκπρόσωπος από Λονδίνο της Επιτροπής Ιρλανδικού Πολιτικού Καθεστώτος.


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
TΗΛ. ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ : 210 38 48 330