Ως αιδώ!

Νέα δολοφονία εργάτη στην περιοχή των εργοταξίων στα όρια των δήμων Ηλιούπολης - Αγ. Δημητρίου. Όπως είναι γνωστό ο 23χρονος Μήλο Σοτέ πέθανε στις 09/01/2004 από πέτρες και χώματα που κατέρρευσαν ενώ βρισκόταν μέσα σε κάποιο παράπηγμα. Τα δήθεν μέτρα ασφάλειας που ΘΑ έπρεπε να υπήρχαν έχουν ξεπεραστεί εδώ και καιρό να τηρούνται μιας και οι δολοφονίες εργατών στο χώρο της οικοδομής μόνο έχουν φτάσει τους 77 τα τελευταία δυο χρόνια. Αναλώσιμο υλικό και ο ίδιος ο νεκρός, μιας και η έγκυος γυναίκα του δεν θα κοστίσει τίποτα στο Ελληνικό Κράτος καθώς δεν θα πάρει καμία αποζημίωση. Ενδεχόμενα να γίνει κάποια ερευνά η οποία θα πάρει το γνωστό δρόμο στα γνωστά ράφια που έχουν μπει και οι υπόλοιπες.

Με την εντατικοποίηση της εργασίας, έτσι ώστε να τελειώσουν τα έργα τους στην ώρα τους, με το λιγότερο φυσικά κόστος, χτίζεται η Ολυμπιάδα του 2004 και τα υπόλοιπα μεγάλα έργα. Σε όλη αυτή την υπόθεση τα υπερκέρδη των εργολαβικών εταιρειών γίνονται ακόμα περισσότερα χωρίς να έχουν κανένα φραγμό. Το κράτος σαν άτυπος ελεγκτικός οργανισμός, βεβαιώνει το «ατύχημα» και συμπληρώνει τα τυπικά χαρτιά για να προωθηθούν στην υπηρεσία που τους τα ζητάει να τα βάλουν στο αρχείο τους.

Είναι απορίας άξιο αν οι «έγκριτοι» δικαστικοί που τελευταία πράξανε την «δίκαιη» δική του αιώνα θα είχαν ποτέ στο μυαλό τους να δικάσουν αυτή την δολοφονία η τελικά τα ματογυάλια του αστικού νόμου φέρνει εμπόδια σε κάτι τέτοιο;

Ο Μίλο Ζότε, ένας 23χρονος ασήμαντος για πολλούς μετανάστης, στο χώρο τον εργαζόμενων, έχει μια πολύ σημαντική θέση. Αν και νεκρός μας αφήνει πολλές σκέψεις που μας γεμίζουν με οργή και αγανάκτηση. Ο Μίλο Ζότε είναι νεκρός και αυτό οφείλεται στην δική μας αδράνεια και αμηχανία. Στους δικούς μας φόβους ότι το Κράτος και τα αφεντικά είναι πιο δυνατά. Όμως κανείς δεν μπορεί να ανέβει στους ωμούς σου αν δεν σκύψεις και εσύ. Ο Μίλο Ζότε, δείχνει τον δρόμο ότι αυτές οι δολοφονίες θα πρέπει να τελειώσουν. Πέρα από τις εκλογές τους και τις δημαγωγίες, η ζωή είναι αλλού και όχι στα προεκλογικά μπαλκόνια. Είναι στο μεροκάματο που συνεχεία λιγοστεύει, στην καταστολή που συνεχεία δυναμώνει, και στους θανάτους των νεκρών μας που πλέον δεν χωράνε σε κανένα νεκροταφείο.

Δεν σκοπεύουμε να κάνουμε μνημόσυνα, αλλά αντίθετα να υπερασπίσουμε κάθε νεκρό εργάτη σαν ένα κομμάτι από μας. Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (Ε.Σ.Ε.), έχοντας σαν κύρια επιδίωξη να σταματήσουν αυτές οι δολοφονίες θέτει κάποιες σκέψεις προς όλους όσους νομίζουν ότι αυτή η υπόθεση τους αφορά.

Να μαζευτούμε να συζητήσουμε, πέρα από κομματικούς μηχανισμούς και ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ΓΣΕΕ και σωματεία. Να δείξουμε ότι δεν είναι όλα χαμένα και ότι υπάρχει η δύναμη να μπει ένα τέρμα. Να καταφέρουμε να μην υπάρξει αύριο ένας καινούριος νεκρός εργάτης. Να σπάσουμε την απομόνωση και τους φόβους μας και να υπερασπίσουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε και να ζούμε χωρίς να προσπαθούμε να μαντέψουμε στο τι μας περιμένει αύριο.