γραμμένο από τον Στάθη για την Πρωτομαγιά του 2003

 ενάντια σε κάθε εξουσία
 

 

Ε! ΘΑ ΑΠΕΡΓΗΣΩ

Είναι υποτίθεται ευρέως γνωστό πως η πρωτομαγιά «δεν είναι ημέρα αργίας αλλά απεργίας»... Είναι να αναρωτιέται βέβαια κανείς αν όντως είναι γνωστό το τι έγινε το 1886 στο Σικάγο και κυρίως αν μπορούμε να συνδέσουμε το νόημα αυτής της ιστορίας και των προσωπικών μας βιωμάτων στον -ας μην κρυβόμαστε άλλο- εργασιακό μας χώρο.

 

Δεν θα μπω στον πειρασμό να κάνω καμιά ιστορική αναδρομή ούτε και να μιλήσω θεωρητικά για πολλούς και διάφορους λόγους πέρα από το ότι για πολύ κόσμο το διάβασμα κειμένων δεν αποτελεί διασκεδαστικό χόμπι και εγώ έτσι στα πεταχτά που γράφω αυτό το κείμενο δεν έχω όρεξη για κάτι τέτοιο.

 

Εγώ αυτό που θέλω να πω και να μοιραστώ μαζί σας, απεργώντας σήμερα, είναι κάτι πολύ απλό και βασικό.

 

                       ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ*-  DO IT YOURSELF.

 

Αν δεν κινηθούμε εμείς οι εργαζόμενοι- οι εργαζόμενες για να βελτιωθούν  οι συνθήκες δουλειάς και τα μερονυχτοκάματα μας κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για λογαριασμό μας. Αν πας για δουλειά, γυρνάς σπίτι σου ξημερώματα, ψόφιος-ψόφια από την κούραση μετά από 8-9 ή και 10 ώρες χωρίς τις μετακινήσεις, ξυπνάς την επομένη απογιοματάκι, κάνεις τα απαραίτητα, πίνεις και κανένα καφεδάκι, ξαναπάς για δουλειά κι αυτό σιγά-σιγά γίνεται η ζωή σου για μια αμοιβή που δεν καλύπτει ούτε τα βασικά, μην περιμένεις ν’ αλλάξει το σκηνικό δια μαγείας.

 

Αν μας πληρώνουν λίγο και μας τρέχουν πολύ
είναι γιατί δεν λέμε κανένα συλλογικό ΩΠΑ!

  

Πολλά θα μπορούσα να σχολιάσω αλλά προτιμώ να μείνω στο βασικό αυτό σημείο και τα υπόλοιπα να τα αφήσω σε σας. Μόνο που θα ήθελα να σας προλάβω, λέγοντας πως δεν παραγνωρίζω τα περί ανεργίας που ως έναν βαθμό μας δένει τα χέρια, μήτε το γεγονός πως «εντάξει μωρέ σχετικά καλά είναι»,ούτε τέλος το πόσο δύσκολο είναι να τα βρούμε μεταξύ μας, να επικοινωνήσουμε και να εκφραστούμε συλλογικά στην εποχή της ιδιώτευσης και άλλα... και πολλά άλλα προβλήματα που στέκονται εμπόδιο στην απλοϊκή μου σκέψη και προτροπή.

 

Χωρίς ψευδαισθήσεις λοιπόν για τα αποτελέσματα της πράξης μου, αποκομμένη και σπασμωδική καθώς είναι, ήθελα απλώς να θυμίσω αυτά τα στοιχειώδη που εύκολα όμως ξεχνιούνται,

 

και να πω πως σήμερα μέρα που είναι:

 

                                Ε! ΘΑ ΑΠΕΡΓΗΣΩ

                                               και δεν ξανάρχομαι για δουλειά με 25 ευρώ.

 

*από τα αφεντικά