Η μετάφραση έγινε από το αγγλικό κείμενο που βρίσκεται στο Indymedia Αργεντινής 
http://argentina.indymedia.org/
news/2003/07/119449.php
και αποτελεί συλλογική προσπάθεια των βραχόκηπος, nemo και Nauticaστα πλαίσια του forum ΠΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ (α.α.122875) του Indymedia Αθηνών
http://athens.indymedia.org/
front.php3?lang=el&article_id=122875
 Η τελική επιμέλεια έγινε από μένα οπότε κάποιους όρους που μου φαίνονται λίγο ξένοι για την ορολογία που χρησιμοποιούμε στην ελληνική πραγματικότητα, προτίμησα να τους κάνω μετάφραση και να παραθέσω δίπλα το αγγλικό κείμενο σε παρένθεση. Το άρθρο υπάρχει στο Indymedia Αθηνών στη διεύθυνση
http://athens.indymedia.org/
front.php3?lang=el&article_id=130408

Αργεντινή: Κίνημα Ανέργων Εργατών “Anibal Vernon”

Συμφωνίες συνταγμένες συλλογικά από τα Κινήματα Ανέργων Εργατών Lanus, “Dario Santillan” de Alte, Brown, San Telmo y Lugano de Capital Federal, Berrisso και “Oscar Barrios” de Jose C. Paz, μέλη του Κινήματος Ανέργων Εργατών “Anibal Vernon”.

Γιατί αυτό το υλικό; Γιατί τώρα;

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μια περίοδο έντονων λαϊκών αγώνων στη χώρα μας, τη Λατινική Αμερική και τον κόσμο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννήθηκαν τα Κινήματα Ανέργων Εργατών (Unemployed Workers Movements). Πρόσφατα, οι μέρες του Δεκέμβρη (19-20) έχουν αποτυπώσει τη δύναμη και έχουν πλουτίσει σημαντικά τις εμπειρίες και τη δημιουργικότητα στη χώρα μας.

Εντούτοις, αρχίζοντας με το αναμενόμενο εκλογικό κάλεσμα τον Ιούλη του 2002 το ίδιο καθεστώς πήρε και πάλι τον έλεγχο της κρίσης και με την άνοδο του Kirchner στην εξουσία έχει καταφέρει να αποκτήσει εκ νέου «νομιμοποίηση». Κάτι αδιανόητο πριν ένα χρόνο, όταν η κυβέρνηση κατέφυγε στην εγκληματική καταστολή για να σταματήσει τον λαϊκό αγώνα. Μια απόφαση η οποία άφησε στο πέρασμά της τον θανατηφόρο πυροβολισμό των συντρόφων μας Dario και Maxi. Τώρα οι προσδοκίες μοιάζουν να έχουν διοχετευτεί και πάλι στην εμπιστοσύνη προς μια ηγεσία ανίκανη να επιλύσει την εξαιρετικά βαθιά δομική κρίση στη χώρα μας. Καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτά, πιστεύουμε ότι δεν είναι αρκετό να βλέπουμε με δυσαρέσκεια τις επιτυχίες των άλλων: είναι αναπόφευκτο να κριτικάρουμε τα λάθη του καθένα και να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι σε αυτή τη φάση υπάρχουν μεγάλοι περιορισμοί σε ολόκληρο το λαϊκό στρατόπεδο.

Από τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς έχουν γίνει τα παραδοσιακά λάθη. Από την «προοδευτική» κοινωνική δημοκρατία, επίσης τα δικά της λάθη. Αλλά για αυτούς που, όπως εμείς, ψάχνουν για τα μονοπάτια της απελευθέρωσης έξω από αυτές τις λογικές, οι περιορισμοί είναι επίσης αξιοσημείωτοι: η στάση-νοοτροπία αυτών που απλά ομφαλοσκοπούν, οι διαφωνίες και η αδυναμία μέσα σε όλη τη γκάμα του «αυτόνομου» κινήματος, είτε των piqueteros, των συνελεύσεων γειτονιάς, των φοιτητών είτε των αυτό-διαχειριζόμενων εργατών. Για μας, το γράψιμο αυτών των γραμμών συνεπάγεται την ανάληψη του δικού μας μέρους της ευθύνης.

Πιστεύουμε ότι σε αυτή την πολιτική στιγμή είναι δυνατό – και αναγκαίο – να ξεπεράσουμε αυτούς τους περιορισμούς και να προωθηθούμε σε ανώτερα επίπεδα λαϊκής οργάνωσης.

Επομένως, θέτουμε μπροστά αυτές τις σημειώσεις οι οποίες έχουν προκύψει από μια διαδικασία συμφωνιών και ενορχήστρωσης των κοινών μας εμπειριών με τα MTD (Κινήματα Άνεργων Εργατών) οι οποίες ξεκίνησαν μήνες πριν, όπως αναφέρεται παραπάνω. Οι ιδέες που εκφράζουμε εδώ έχουν προκύψει κυρίως από τις πρακτικές μας καθώς επίσης και με τη συμβολή από άλλες εμπειρίες του λαϊκού κινήματος. Η «πολιτική» η οποία συνεχίζει να προσανατολίζει τα βήματά μας προκύπτει από την άσκηση των σκέψεών μας, φτάνοντας σε συμπεράσματα και επίσης την ικανότητα που, σαν εργάτες, σαν άνθρωποι, έχουμε να ιδιοποιούμαστε για μας τα υπάρχοντα θεωρητικά εργαλεία και να τα εφαρμόζουμε δημιουργικά για να οριοθετήσουμε το δρόμο που θέλουμε να βαδίσουμε.

Επιδιώκουμε να μοιραστούμε αυτές τις ιδέες:

Με άλλα MTD με τα οποία διαμορφώνουμε το Veron: αυτά για τα οποία νοιώθουμε μια συγγένεια χάρη στις πολύ κοντινές μας εμπειρίες, που αναγνωρίζουμε και αλληλοσεβόμαστε με διαφορετικές έννοιες, εμπιστευόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο φτιάχνουμε τη συμβολή μας.

Με αυτούς που συναντιόμαστε κάθε τόσο στην πορεία: ελπίζουμε ότι η δημόσια συζήτηση σε αυτά και σε άλλα πλαίσια θα μας βοηθήσει ώστε αυτό το συμβάδισμα να γίνει πιο συχνό.

Με αυτούς που συμφωνούν λίγο ή και καθόλου με αυτά που προτείνουμε εδώ. Θα είναι καλό αν αυτοί μιλήσουν, σίγουρα μας βοηθάει να αναγνωριστούμε σαν σύντροφοι, επίσης, στις διαφορές μας.

Αντικειμενικός μας στόχος, η κοινωνική αλλαγή: Παρόν και μέλλον με εργασία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ισότητα.

Από τις μικρές αλλά έντονες ζωές μας σαν κινήματα – και από τόσους προηγούμενους αγώνες – μάθαμε ότι για να επιτευχθούν τέτοιες απλές επιθυμίες είναι απαραίτητο να αλλάξει η κοινωνία. Αυτή η Κοινωνική Αλλαγή που γράφεται στη σημαία μας, έχει δύο πτυχές: Από τη μια πλευρά σημαίνει τον ριζικό μετασχηματισμό ενός καπιταλιστικού συστήματος που βασίζεται στον ατομισμό και το κέρδος, ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη και στην πραγμάτωση των ανθρώπων: μια επιβεβαίωση της ζωής μπροστά στη βαρβαρότητα που μας υποδουλώνει στην πείνα, την ταπείνωση και την καθημερινή καταπίεση οδηγώντας την ανθρωπότητα προς την αυτοκαταστροφή της. Θέλουμε να αλλάξει ολόκληρη η κοινωνία, επειδή όσο το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα οργανώνεται από τους καπιταλιστές, αυτοί θα επιζητούν να συντηρήσουν την θέση τους σαν άρχουσα τάξη, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα: Εξαπάτηση ή καταστολή, τους νόμους τους οποίους οι ίδιοι έχουν σχεδιάσει ή, όταν δεν τους είναι χρήσιμοι πια, με μέσα εκτός νόμου. Επειδή οι ισχυροί, αν και είναι μια μειοψηφία, δεν επιθυμούν να δουν μια δίκαιη και εξισωτική κοινωνία να οργανώνεται, επειδή αυτό θα σήμαινε το τέλος των προνομίων τους, χρειάζεται μια επαναστατική αλλαγή με απαλλοτριώσεις μεγάλων εκτάσεων γης και μεγάλων επιχειρήσεων, οι οποίες θα εξυπηρετούν χρήσιμες υπηρεσίες, παράγοντας αξιοπρεπή και εξισωτική εργασία, στην οποία η προτεραιότητα δεν είναι ο πλουτισμός των λίγων αλλά η ευημερία όλων.

Η άλλη πτυχή της Κοινωνική Αλλαγής είναι η αλλαγή στις καθημερινές σχέσεις: για να γίνει δυνατή η κοινωνία που επιθυμούμε πρέπει να ξεκινήσουμε να την εφαρμόζουμε τώρα, οργανώνοντας την καθημερινή μας δουλειά, τις νοοτροπίες μας και τις σχέσεις μας με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ισότητα. Οι εμπειρίες που τοποθετούν τα ιδανικά τους σε ένα καθαρό αλλά μακρινό μέλλον, σε αντίθεση με τις καθημερινές πρακτικές της αλαζονείας και της ιεραρχίας και την ασέβεια προς την ανθρωπότητα δεν μπορούν να έχουν καλή κατάληξη.

Ι. Πώς να την πετύχουμε: Η πολιτική μας για Κοινωνική Αλλαγή

Αυτονομία

Αντιλαμβανόμαστε την αυτονομία την δυνατότητα που, σαν ένας λαός, έχουμε να οργανώνουμε και να «κατευθύνουμε» τους εαυτούς μας οι ίδιοι. Τα κινήματά μας είναι ανεξάρτητα από το Κράτος και τους θεσμούς του, πολιτικά κόμματα και την εκκλησία αλλά η αυτονομία πηγαίνει παραπέρα από αυτή την ανεξαρτησία: αρνούμαστε τον υποβιβασμό των λαϊκών οργανισμών σε οποιαδήποτε αναφορά εποικοδομήματος, καθώς πιστεύουμε ότι ο λαός οργανώνει τον εαυτό του από τις μικρές τοπικές κοινωνίες μέσα στις δικές τους περιοχές θα είναι αυτοί που θα καθορίσουν, με έναν δημοκρατικό τρόπο, τις αποφάσεις και την πολιτική που θα ακολουθήσουν. Η εμπειρία μας, μας διδάσκει ότι όσο περισσότερο η αυτονομία εξασκείται, τόσο διευρύνονται τα επιτεύγματα και η εναρμόνιση, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα τα ενδιαφέροντα, οι ευχές και οι αποφάσεις των εργατών να μπουν στην πρώτη γραμμή.

Συνεπώς αντιλαμβανόμαστε τον πολιτικό αγώνα σαν κάτι αδιαχώριστο από τον αγώνα για τα δικαιώματά μας: Δεν διανοούμαστε τον διαχωρισμό του «πολιτικού» από το «κοινωνικό». Οι πιο σημαντικές και γνήσιες εμπειρίες που στέκονται σαν πολιτικές αναφορές στο λαϊκό κίνημα σαν σύνολο προέρχονται από τα μαζικά κινήματα και τους αγώνες τους και όχι από τα «κόμματα που καθοδηγούν τις μάζες» ή «πρωτοπόρες οργανώσεις» που αποφασίζουν οι ίδιες να μπουν πάνω από το ίδιο το μαζικό κίνημα.

Η αυτονομία είναι πάνω απ’ όλα, δράση και καθημερινή εκπλήρωση. Άρα οι κολώνες που την υποστηρίζουν, πέραν των προηγούμενων ορισμών, ανακλούνται ακόμη πιο μπροστά, όταν περιγράψαμε την αποστολή μας στο MTD.

Λαϊκή δημοκρατία βάσης (grass roots democracy)

Όταν μιλάμε για λαϊκή δημοκρατία βάσης μιλάμε για οριζόντια δημοκρατία, αντιλαμβανόμενη ως άρνηση των ιεραρχικών μορφών: βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν ισότιμους και συντρόφους, όπου κανένας δεν είναι πάνω από κάποιον άλλο. Δεν πιστεύουμε εν’ τούτοις ότι η ιδέα της οριζοντιότητας εκφράζει απόλυτα τις αρχές της οργάνωσής μας: Όσο μεγαλώνουμε σε αριθμό μελών και γεωγραφικά, τα κινήματά μας αναλαμβάνουν να καθορίζουν την πορεία μιας πλούσιας και πολυποίκιλης μορφής σκιαγραφημένης από καθήκοντα, περιοχές εργασίας και ευθύνες οι οποίες δύσκολα μοιάζουν με οριζόντια γραμμή.

Στις πρώτες συνελεύσεις γειτονιάς, ήμασταν λίγοι και μπορούσαμε να οργανωθούμε ώστε να παίρνουμε αποφάσεις μεταξύ μας κάθε βδομάδα. Αλλά, πώς μπορεί αυτό να γίνει όταν το κίνημα περιλαμβάνει εκατοντάδες συντρόφους και αναπτύσσεται σε διαφορετικές γειτονιές που η κάθε μία έχει τη συνέλευσή της; Πως θα προχωρήσουμε αν η συλλογική απόφαση κάθε MTD πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή συντονιζόμενη με τις αποφάσεις περίπου 20 άλλων κινημάτων από διαφορετικές αφετηρίες;

Ξεπεράσαμε αυτό το πρόβλημα με την οργάνωση. Χωρίς να ορίζουμε δομές, ιεραρχίες, διατηρώντας την ανεξαρτησία των τοπικών συνελεύσεων αλλά επίσης δημιουργώντας συγκεκριμένες περιοχές εργασίας και στέλνοντας λεπτομερής ευθύνες στους συντρόφους. Για να είναι οι λειτουργίες δημοκρατικές, οι σύντροφοι που αναλαμβάνουν αυτά τα καθήκοντα πρέπει να εκλεγούν και να έχουν την εντολή της συνέλευσης. Είναι επίσης σημαντικό ότι αυτοί οι ρόλοι είναι κυκλικοί και ανακλητοί. Αν πρέπει να σκιαγραφήσουμε την οργανωτική μας ιδέα που θέτουμε σε πράξη, περισσότερο από μια οριζόντια γραμμή θα ζωγραφίζαμε και μια ανεστραμμένη πυραμίδα, που στην κορυφή της, πάνω απ’ όλα τα άλλα, είναι η τοπική συνέλευση και υποδεέστερα από αυτήν είναι οργανωμένες οι περιοχές εργασίας και τα εξουσιοδοτημένα καθήκοντα. «Ο μόνος μας καθοδηγητής είναι η συνέλευση» λέμε και οι σύντροφοι που έτυχε να αναλάβουν το ρόλο να μιλήσουν ή να «αντιπροσωπεύσουν» το κίνημα σε καθορισμένα μέρη καλούνται “spokespeople” ή “referrals”.

Για μας, επομένως, η έννοια της «λαϊκής δημοκρατίας βάσης» είναι ευρύτερη από αυτή της οριζοντιότητας: επαναβεβαιώνοντας την ιδέα της ισότητας, καθορίζει μια αρχή οργάνωσης η οποία «εναρμονίζει» την τοπικές αποφάσεις με τη λειτουργικότητα μιας οργανωτικής δομής η οποία πραγματοποιείται από φυσικού της όσο τα κινήματά μας αναπτύσσονται.

Αυτή η έννοια μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε τον «τοπικισμό» {“grass-rootsism”} ο οποίος θα ήταν ένα εμπόδιο για τους αγώνες μας στην παραμικρή τους πλευρά. Υπάρχουν παραδείγματα συντονισμού που απαιτούν μια ιδιαίτερη «επιδεξιότητα - ευκινησία» για την σύγκληση όλων των επιθυμιών: Άρα οι εκπρόσωποί μας που συμμετέχουν μέσα σε αυτά τα όρια σέβονται τις λαϊκές εντολές, κάνοντας ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες προσπάθειες να δημιουργήσουν «ευελιξία» στην ιδιαίτερη θέση του καθένα αναζητώντας μια κοινή συμφωνία. Οι συνελεύσεις, σε κάθε βαθμό, έχουν τον τελευταίο λόγο και μπορούν να αναιρέσουν ή να μετακινήσουν αυτόν/ην τον/ην εκπρόσωπο αν έχει υποπέσει σε σοβαρό σφάλμα.

Είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν συνελεύσεις και «συνελεύσεις». Το να μιλήσουμε για οριζοντιότητα προϋποθέτει ισότητα πρόσβασης στις πληροφορίες, τις γνώσεις και πολιτικοποίηση του καθένα, τα οποία σπάνια συμβαίνουν στην πραγματικότητα των ανθρώπων μας σήμερα. Γνωρίζουμε από εμπειρίες στις οποίες η συνέλευση είναι μόνο μια μορφή όπου αυτοί με τις περισσότερες πληροφορίες ή με καλύτερο λόγο αποφασίζουν για όλους ή «καθοδηγούν» την απόφαση όλων.

Επομένως, αντιλαμβανόμαστε τη λαϊκή δημοκρατία βάσης σαν αδιαχώριστη από την καλλιέργεια και τη λαϊκή εκπαίδευση και σαν μια προβολή του μέλλοντος στο οποίο, όπως και με τις άλλες αξίες της Κοινωνικής Αλλαγής, θα σταθεροποιηθούν μόνο αν τις θέσουμε από δω και πέρα σε εφαρμογή.

Η κατασκευή της Λαϊκής Εξουσίας (popular power)

Για μας «εξουσία» δεν είναι ένα «πράγμα» το οποίο μας είναι ξένο, για το οποίο πρέπει να ήμαστε υπέρ ή κατά: προτιμάμε να το αντιλαμβανόμαστε σαν μια κοινωνική σχέση. Δημιουργούμε εξουσία όταν προχωράμε μπροστά στη διαδικασία της αλλαγής των ανθρώπινων, κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων, όταν κερδίζουμε καλύτερες συνθήκες ζωής και όταν η ικανότητα του λαού για οργάνωση και αγώνα αυξάνει. Αυτό είναι αυτό που ονομάζουμε «λαϊκή εξουσία». Σε μια κοινωνική τάξη κυριαρχίας όπως αυτή που επιβάλλεται από τον καπιταλισμό, αυτή η εξουσία του λαού πρέπει να οικοδομηθεί σε μόνιμη αντιπαράθεση με αυτούς που μας καταπιέζουν. Και σε αυτή την αντιπαράθεση δεν υπάρχουν «κενά» σημεία: όπου υπάρχει ατομισμός, αλαζονεία και κυριαρχία, όπου υπάρχει αποδιοργάνωση και σκεπτικισμός, είναι επειδή η εξουσία της κυριαρχίας επικρατεί. Θα οικοδομήσουμε μια εναλλακτική της απελευθέρωσης μόνο αν δοκιμάσουμε στην πράξη τις αξίες που πρεσβεύουμε και αν αυτή η αλλαγή ενδιαφερόντων υιοθετήσει πραγματικές οργανωτικές μορφές που ξεπερνούν τον θρυμματισμό και την απομόνωση, διευρύνοντας και ενδυναμώνοντας τους αγώνες.

Η λαϊκή εξουσία χτίζεται από τον λαό, με δημοκρατία και συνειδητή συμμετοχή, με σχέσεις οι οποίες προϊδεάζουν την κοινωνία που λαχταράμε. Δεν μπορεί να χτιστεί από πάνω προς τα κάτω ή με εξαναγκασμό–βία, επειδή αυτό είναι υποταγή, όχι απελευθέρωση.

Η επαναστατική αλλαγή η οποία αλλάζει από τη ρίζα τους τις άδικες δομές της κοινωνίας, θα είναι ένα ακόμη βήμα στην οικοδόμηση τις λαϊκής εξουσίας. Δεν θα είναι «η μόνη στιγμή» αλλά θα είναι ένα σημαντικό βήμα, καθώς μπορούμε να εγγυηθούμε μόνο αυτές τις βαθιές κοινωνικές αλλαγές και να παγιώσουμε τις αξίες που δημιουργούμε μέρα με τη μέρα, όταν είμαστε συνειδητός και οργανωμένος λαός, για να συζητήσουμε–αμφισβητήσουμε την απαραίτητη εξουσία, αγνοώντας ότι οι προνομιούχες μειοψηφίες συνεχίζουν να επιβάλλουν τις τυραννικές συνθήκες σε μας.

Σε αυτό το δρόμο κρατάμε τον εαυτό μας σε απόσταση από οράματα που περιορίζουν την ιδέα της εξουσίας στην κατάκτηση του Κρατικού μηχανισμού σαν τον στόχο και τελικά το τσάκισμά του με επίθεση στην τελευταία μάχη. Απομακρύνουμε επίσης τους εαυτούς μας από αυτούς που λένε ότι τοποθετούν τον εαυτό τους έξω από την εξουσία – σαν να ήταν αυτό δυνατό – και διακηρύσσουν ότι απαλλάσσονται από «κατασκευασμένες» σχέσεις κυριαρχίας.

Πίσω από αυτή την ιδέα της λαϊκής εξουσίας – αντιλαμβανόμενης σαν μια κοινωνική σχέση – ζητάμε να αλλάξουμε την συσχέτιση των δυνάμεων στη κοινωνία προς όφελος των ενδιαφερόντων του λαού, αγωνιζόμενοι για την άμεση αποκατάσταση και συμμετοχή μας στη συλλογική πολιτική η οποία δείχνει να καθορίζει τους παράγοντες για την πρόοδο της λαϊκής εξουσίας.

Ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην καταπίεση των λαών

Παράλληλα με την άρνηση του καπιταλισμού ως οικονομικού συστήματος, αμφισβητούμε και το πολιτικό σύστημα που τον υποστηρίζει, σχεδιασμένο έτσι ώστε να εγγυάται νομίμως - ή μέσα από την καταστολή - ότι η ιδιωτική περιουσία και το κέρδος είναι πάνω από το δικαίωμα στην ζωή και στην δικαιοσύνη. Γι’ αυτό ενώ εξασκούμε τις πιο ευρείες δημοκρατικές μεθόδους στις συνελεύσεις μας και στις οργανώσεις μας, για χρόνια διαδηλώνουμε εναντίον αυτής της «ψευδούς» δημοκρατίας στην οποία «οι άνθρωποι ούτε κυβερνούν ούτε σκέφτονται» ακόμη και «μέσω των αντιπροσώπων τους» οι οποίοι εκπροσωπούν τα δικά τους συμφέροντα ή εκείνα της εξουσίας. Μας προσφέρουν μία «ταξική» δημοκρατία των ανώτερων τάξεων, όπου το θεσμικό πλαίσιο εγγυάται τη έκφραση και την ικανότητα του να παίρνει κανείς αποφάσεις μόνο στις μεγάλες οικονομικές εταιρίες και στους ομιλητές των δικών τους media, ενώ η γνήσια έκφραση των φτωχών κι εργαζόμενων ανθρώπων που απαιτούν δικαιοσύνη αγνοείται ή καταστέλλεται.

Με την ίδια λογική του καπιταλισμού, σε παγκόσμια κλίμακα, ο ιμπεριαλισμός εγκαθιδρύει μία σχέση κυριαρχίας ανάμεσα σε δυνάμεις καταπίεσης και καταπιεσμένους λαούς, εξαπολύοντας πολέμους ή οικονομικά σχέδια για να αποσπάσουν φυσικό πλούτο σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, να εκμεταλλευτούν και να περιθωριοποιήσουν ολόκληρους λαούς. Με οβίδες και αεροπλάνα από τον IMF, η καταστροφή που προτείνεται από τον ιμπεριαλισμό για την Λατινική Αμερική ήδη διεισδύει κάτω από το όνομα NAFTA. Η NAFTA είναι το νέο εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών για την επέκταση της οικονομικής τους κυριαρχίας και της πολιτικο-στρατιωτικής επέμβασης στην ήπειρό μας. Αποκηρύσσουμε αυτά τα σχέδια, και δεν εμπιστευόμαστε έναν MERCOSUR ο οποίος περιορίζει τον εαυτό του στο να είναι οικονομικός σύμμαχος των μεγάλων τοπικών επιχειρήσεων που είναι τόσο εκμεταλλευτικές όσο και οι υπερεθνικές. Πιστεύουμε ότι δεν θα είναι οι αρχηγοί των επιχειρήσεων ή οι κυβερνήσεις που θα βάλουν φρένο στον ιμπεριαλισμό. Θα πρέπει να είμαστε κινήματα και λαϊκές οργανώσεις, ανεξάρτητες από Κράτη και οικονομικές ομάδες που ενώνονται για να οργανώσουν τους αγώνες και την τοπική αντίθεση στη NAFTA και να σπάσουμε την υποταγή στις ΗΠΑ, στα διεθνή τους όργανα και στις επιχειρήσεις τους.

Αποβλέπουμε σε μια συγγένεια με κάθε αγώνα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, ο οποίος οδηγείται συλλογικά και με τοπικά κριτήρια για να λύσει τα άμεσα προβλήματα των εκμεταλλευομένων: την κατανομή της γης, την πείνα, την ανεργία και την καταστολή.

Γι’ αυτό επαναεπιβεβαιώνουμε την ιδέα της λαϊκής Κυριαρχίας, τις διαδικασίες της ελευθερίας, πέρα από σύνορα, ως βασικό παράγοντα της αντίστασης και εναλλακτικό πόλο στη βαρβαρότητα του παγκόσμιου και ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.

Κάνοντας πράξη τις αξίες μας της Ισότητας και της Αλληλεγγύης

Θέλουμε οι γυναίκες και οι άντρες μας να γίνουν πιο ελεύθεροι, πιο άξιοι και γενναιόδωροι κάθε μέρα. Αυτή είναι μια δύσκολη πάλη ενάντια στις κυρίαρχες αξίες. Αλλά η ιδέα του καθημερινού σχηματισμού της κοινωνίας που θέλουμε μας ωθεί ν’ αγωνιζόμαστε πιο δυνατά για τις επαναστατικές αλλαγές που χρειαζόμαστε για να χτίσουμε μια ενωμένη χώρα και μια ανθρωπότητα με ελπίδα.

Πάνω στο θέμα της βάσης για να σχηματοποιήσουμε το MTD προτείνουμε αυτούς τους ορισμούς:

Aλληλεγγύη είναι το να βλέπει κάποιος τις ανάγκες των άλλων σα να ήταν δικές του, να αισθάνεται καλά βοηθώντας τους άλλους, και να παίρνει βοήθεια από τους συντρόφους όταν το χρειάζεται.

Δέσμευση είναι να νιώθεις σαν πρωταγωνιστής, ανάμεσα σε άλλους, όταν λύνεις τα προβλήματα όλων. Όχι να έχεις παθητική στάση ενώ υπάρχουν ανάγκες και αδικίες. Να νιώθεις καλά όταν ξέρεις ότι συνεισφέρεις το δικό σου μικρό κόκκο άμμου.

Ειλικρίνεια: οποιοδήποτε ατομικό πλεονέκτημα αποκτιέται σε βάρος του κοινού καλού και βλάπτει αυτούς που είναι στο πλευρό μας. Το να είσαι ειλικρινής είναι, πάνω απ’ όλα το να είσαι δίκαιος με τους συντρόφους σου και όχι να πλεονεκτείς.

Ευτυχία: Η κοινοτική εργασία και συνύπαρξη γεννούν ένα κλίμα συντροφικότητας, φιλίας και ευτυχίας. Διώχνουν μακριά τον ανταγωνισμό και την κερδοσκοπία και μας κάνουν να νιώθουμε χρήσιμοι σε ότι κάνουμε, εάν όλοι συνεισφέρουμε το ίδιο.

Ελευθερία: Στο κίνημα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε χώρους που αρνούνται την κυριαρχία. Δεν κατανοούμε την ελευθερία ως ατομικό σχήμα. «Κανείς δεν ελευθερώνει κανένα, κανείς δεν ελευθερώνεται μόνος. Εμείς όλοι ελευθερώνουμε τους εαυτούς μας ενωμένοι».

Άλλοι σύντροφοι προσθέτουν:

Σεβασμός προς τις διαφορές: στα κινήματά μας, η λέξη «σύντροφος» δημιουργεί μια συγγένεια σε όλους, πέρα από τα θρησκευτικά, σεξουαλικά, πολιτιστικά, ηλικιακά και εθνικά δικαιώματα επιλογής.

Η υπεράσπιση των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος: όταν η αχαλίνωτη φιλοδοξία του καπιταλισμού απειλεί την ίδια την επιβίωση του πλανήτη, το να στεκόμαστε δίπλα στα κινήματα των χωρικών και τους ιθαγενείς λαούς μας διδάσκει επίσης να σεβόμαστε και να αγωνιζόμαστε για αυτές τις αξίες.

Αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας σαν κομμάτι μιας ιστορικής διαδικασίας

Η εμπειρία και οι σκέψεις μας, βασικές πηγές των ιδεών μας, τρέφονται από την πολύ πλούσια εμπειρία των εργατών και τους αγώνες των καταπιεσμένων λαών σ’ ολόκληρο τον κόσμο και την ιστορία.

Οι ιδέες της αυτονομίας, της λαϊκής δημοκρατίας βάσης, και της λαϊκής εξουσίας, κάποιες φορές με άλλα ονόματα, αποτελούσαν μέρος των πιο πλούσιων εμπειριών ενός αγώνα που προηγήθηκε του δικού μας.

Όλα αυτά τα χρόνια συμφωνούμε με τη διαδικασία της αυτοκριτικής σχετικά με τους περιορισμούς-όρια των λαϊκών και επαναστατικών εμπειριών που καταστράφηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, και η εμπειρία μας επανέρχεται ως αναζήτηση για μονοπάτια που αποφεύγουν να πέφτουν στα ίδια λάθη.

Αλλά δεν θα είμαστε τόσο αλαζόνες ώστε να αγνοήσουμε τη συσσωρευμένη ιστορική εμπειρία. Υπερασπιζόμαστε ακόμη κι εκείνες τις εμπειρίες που ήταν ανώφελες, τις πολιτικές διδαχές και τον τεράστιο πλούτο του ομαδικού ηρωισμού, της εξαιρετικής αλληλεγγύης και του δώρου στην ανθρωπότητα που εκφράστηκε από ολόκληρες γενιές με τόση δύναμη και πεποίθηση, που το παράδειγμά τους ακόμη φωτίζει και δίνει ώθηση στις πρακτικές μας.

ΙΙ. Η πολιτική μας σε σύνδεση με τη λαϊκή κοινότητα

Νομίζουμε ότι η λαϊκή ενότητα είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να πετύχουμε στους αγώνες μας. Δεν αναφερόμαστε στα κενά συνθήματα που ζητούν να βάλουν «τους εργάτες» στη σειρά, «τους ανθρώπους» πίσω από μεγάλους αρχηγούς και σχέδια που φαίνονται ξένα και δεν ανταποκρίνονται στα συμφέροντά μας. Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, στο όνομα της «ενότητας» προτείνουν δράσεις και συμμαχίες που συνεισφέρουν ελάχιστα και νοιάζονται λίγο για τις επιθυμίες του λαού. Γι’ αυτό καταλαβαίνουμε ότι οι καλύτερες και πιο σταθερές εμπειρίες ενότητας προκύπτουν από χειροπιαστές διαδικασίες εναρμόνισης, και συνεργασίας για συγκεκριμένους αγώνες, πίσω από κοινά συμφέροντα.

Εναρμόνιση

Ονομάζουμε εναρμόνιση τις σχέσεις στις οποίες βρίσκουμε σημαντικές συμπτώσεις στα πολιτικά κριτήρια, αξίες και πάθη. Εάν βρισκόμαστε σε συμφωνία με την κύρια γραμμή ενός σχεδίου Κοινωνικής Αλλαγής, τα επιμέρους ή οι φάσεις του κάθε τομέα δεν έχουν σημασία. Αυτές οι σημειώσεις προέρχονται από μια διαδικασία εναρμόνισης και αυξανόμενης ενότητας ανάμεσα στα MTD για τα οποία μιλήσαμε στην αρχή. Εμείς εκτιμούμε την πρόθεση της Συνεργασίας των Λαϊκών Αυτόνομων Οργανισμών (COPA στα Ισπανικά) όπου έχουμε αναπτύξει μια σχέση με τα κινήματα των χωρικών του Santiago del Estero, Cordoba και Mentoza, και άλλων συνελεύσεων, ομάδων γειτονιάς ή φοιτητικών ομάδων από την υπόλοιπη χώρα.

Οι εμπειρίες μας και οι αξίες της αυτονομίας, μας στηρίζουν, μας διδάσκουν να σεβόμαστε το ρυθμό του καθένα, να μην πιέζουμε τους εαυτούς μας, αλλά όχι να υποτιμούμε την αναζήτηση για να προχωρήσουμε σε υψηλότερα επίπεδα ενότητας ανάμεσα σ’ εκείνους στους οποίους αναγνωρίζουμε μια συγγένεια πάνω σε μια κοινή πορεία.

Συνεργασία

Επίσης αναγνωρίζουμε τομείς ανθρώπων οι οποίοι διαλέγουν άλλα οργανωτικά σχήματα ή πολιτικούς ορισμούς, άλλους δρόμους να πάρουν, συχνά με το ίδιο αντικείμενο μετάβασης που κι εμείς υποστηρίζουμε εδώ, ως σύντροφοι στον αγώνα. Γι’ αυτό θεωρούμε τη συνεργασία πάρα πολύ σημαντική.

Έχουμε τις διαφορές μας με άλλα κινήματα και οργανώσεις των ανέργων, αλλά μπορούμε να συνταυτιστούμε ακριβώς με την απαίτηση για περισσότερα σχέδια απασχόλησης, αύξηση των μισθών και ενάντια στη καταστολή. Συνταυτιζόμαστε με τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε δημόσιες καταγγελίες και δραστηριότητες για την άρνηση της ατιμωρησίας. Συνταυτιζόμαστε με τους καταληψίες εργάτες για την απόκτηση εργασίας άξιας λόγου υπό εργατικό έλεγχο, με τον αγώνα για αυξημένους μισθούς και βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Με τους εργάτες της Υγείας, προς υπεράσπιση των δημόσιων νοσοκομείων και της καλής ιατρικής φροντίδας για όλους. Συνταυτιζόμαστε με τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις τις ημέρες της 19ης και 20ης Δεκέμβρη του 2001, και σε άλλους κοινούς αγώνες. Έχουμε συμφωνήσει με λαϊκές οργανώσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο στην αποκήρυξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τον αγώνα ενάντια στην πείνα και για την επιβίωση του πλανήτη.

Veron: μια γενναία εμπειρία συνεργασίας,
ενότητας στον αγώνα και κοινής ταυτότητας

Ως εργαλείο συνεργασίας για τον αγώνα το MTD Anibal Veron είναι ένα «κίνημα κινημάτων» το οποίο στεγάζει MTD με τα οποία δεν μοιραζόμαστε απαραίτητα τις ίδιες πολιτικές αντιλήψεις. Γι’ αυτό είναι ένας ετερογενής χώρος, βασισμένος στον σεβασμό των συμφωνιών μα και των διαφορών μας.

Για μας το VERON, είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο για «ενότητα στην πράξη». Το θεμέλιο των συμφωνιών μας είναι σημαντικό: Συμφωνούμε σ΄ ένα γενικό χαρακτηρισμό της πολιτικής σκηνής την οποία διανύουμε, στην οικοδόμηση μαζικών κινημάτων λαϊκής συμμετοχής ανεξάρτητα από το κράτος, τους θεσμούς του, πολιτικά κόμματα και την εκκλησία. Αυτές οι συμφωνίες μας επιτρέπουν, μαζί με μια σύγκλιση περιοδικής δράσης να οικοδομήσουμε ένα κοινό όργανο συνεργασίας το οποίο είναι σταθερό και λειτουργεί σε τακτική βάση. Μ΄ αυτόν τον τρόπο κατασκευάζουμε μια ταυτότητα κοινού αγώνα η οποία επικαλύπτει και ενώνει διάφορες πρακτικές και αντιλήψεις.

ΙΙΙ. Τα δικά μας κινήματα ανέργων εργατών

Τα δικά μας MTD είναι το αποτέλεσμα των αγώνων των ανέργων εργατών που οργανώνουμε δημοκρατικά στην επικράτειά μας. Στην πραγματικότητα, μέχρι αυτό το σημείο, όταν μιλούσαμε για αξίες, ιδέες και πρακτικές δηλαδή τις πολιτικές που υποστηρίζουμε μιλούσαμε κυρίως για τα μαθήματα που παίρνουμε στο δικό μας MTD.

Αποφάσεις παίρνονται στις συνελεύσεις, που γίνονται περιοδικά - συνήθως μια φορά την εβδομάδα Η συνέλευση επίσης διορίζει τους συντρόφους που θα συμμετέχουν στις από κοινού συνελεύσεις του Veron με χώρους πολιτικής συγγένειας, με άλλες οργανώσεις, με λειτουργούς κλπ. Οργανωνόμαστε επίσης σε τομείς εργασίας που αναπτύσσουν παραγωγικά ή κοινοτικά σχέδια. Επίσης οργανώνουμε διαδικασίες σίτισης, υγείας, ασφάλειας, τύπου και εκπαίδευσης.

Ο αγώνας μας για «Εργασία, Αξιοπρέπεια και Κοινωνική Αλλαγή» λέμε ότι έχει τρεις όψεις: τον αγώνα στους δρόμους, την εξισωτική εργασία και τη λαϊκή εκπαίδευση ή παιδεία.

Ο αγώνας στους δρόμους

Οι πικέτες και το κλείσιμο των δρόμων, οι κινητοποιήσεις και οι κατασκηνώσεις είναι μια σημαντική παράμετρος της οργάνωσής μας. Επειδή με το μέσο του αγώνα αποκτούμε και διατηρούμε φαγητό για τα συσσίτιά μας, επιχορηγήσεις και εργαλεία για να προωθήσουμε τα παραγωγικά μας σχέδια και τις πολιτικής φύσης απαιτήσεις μας οι οποίες δεν θα ακούγονταν διαφορετικά. Αλλά επίσης επειδή γνωρίζουμε τους εαυτούς μας μέσα από τον αγώνα και επειδή, λίγο ως πολύ, μπορούμε να διακρίνουμε ποιος μας υποστηρίζει, ποιος μας αγνοεί και ποιος προσπαθεί να μας καταστείλει. Ο αγώνας τρέφει την συνείδησή μας όπως ακριβώς τα λαχανικά από τους κήπους και την κουζίνα μας τρέφουν τα κορμιά μας.

Εξισωτική εργασία (Egalitarian work)

Η παραγωγή στο MTD είναι λαϊκή και ενωμένη. Ο στόχος είναι να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και να καλυτερεύσουμε την ποιότητα της ζωής όλων. Το αντίθετο δηλαδή από τον καπιταλισμό που μόνο δημιουργεί και συσσωρεύει πλούτη και αυτά τα πλούτη μένουν στα χέρια των λίγων. Ορίζουμε τη δουλειά μας ως ελεύθερη και κοινή η οποία σχετίζεται με μια κοινότητα κοινωνικά ίσων ανδρών και γυναικών ενωμένων έτσι ώστε να δουλέψουν ως ίσοι. Μέσα σ΄ αυτή τη σχέση γεννιούνται η στοργή η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα. Ποντάρουμε στα ομαδικά οφέλη και όχι στα ατομικά αποτελέσματα.. Η οικονομική αυτοδιαχείριση έχει να κάνει με την αυτονομία μας, με το να είμαστε εμείς αυτοί που αποφασίζουν για όλες τις όψεις της ζωής, του κινήματος και του αγώνα μας. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι οικονομικά. Αυτό δεν έχει αποδειχθεί εύκολο παίρνοντας υπ’ όψιν την κατάσταση ανάγκης την οποία περνάμε. Έτσι τα καταφέρνουμε με κοινοτικά κονδύλια, συνεισφορές από τους συντρόφους μας και την δική μας παραγωγή.

Εκπαίδευση και λαϊκή παιδεία

Η εκπαίδευση για μας είναι ουσιαστικό στοιχείο στην οικοδόμηση της Κοινωνικής Αλλαγής. Εκπαιδευόμαστε μέσα από τον αγώνα, μέσα από την ελεύθερη και κοινή εργασία, μέσα από τη συμμετοχή σε συνελεύσεις και συναντήσεις τομέων και μέσα από τα εκπαιδευτικά εργαστήρια.
Χρησιμοποιούμε τα εργαλεία και τη δυναμική της Λαϊκής Παιδείας η οποία επιτρέπει σε όλους να συμμετέχουν ισότιμα. Σκεφτόμαστε για τις πρακτικές μας μέσα σ΄ αυτά τα όρια, για να διευρύνουμε τη συμμετοχή και τη δέσμευση των γειτόνων και όλων των ανθρώπων. Αναλύουμε και κατανοούμε την πραγματικότητα. Όσοι περισσότεροι από μας αγωνιζόμαστε και σκεφτόμαστε τόσο περισσότερες βεβαιότητες και δύναμη μπορούμε να χτίσουμε. Ζητάμε ν΄ αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας, γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε πληροφορημένοι και εκπαιδευμένοι, πάντα συλλογικά. Έχει να κάνει με το να γινόμαστε καλύτεροι και ως αγωνιστές και ως άνθρωποι, να αναπτύσσουμε και να πολλαπλασιάζουμε τις αξίες της ενότητας, καινούρια σχήματα συσχετισμών που κάθε μέρα καταβάλουν τις επικρατούσες αξίες και ιδέες λίγο περισσότερο.

Με τη λαϊκή παιδεία ξεπερνάμε τα παρακάτω όρια: μόνο οι άνθρωποι μπορούν ν΄ αλλάξουν αυτήν την πραγματικότητα. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα και δεν υπάρχει κανείς που να μην ξέρει τίποτε.
Εκείνος που αγωνίζεται ξέρει αλλά εκείνος που σκέφτεται πάνω στον αγώνα του αγωνίζεται καλύτερα.

Το MTD και τα σχέδια για την εργασία

Σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει πιθανότητα – βραχυπρόθεσμα - ν' ανακτήσουμε τα εκατομμύρια των θέσεων εργασίας που χάθηκαν σε περισσότερα από 25 χρόνια νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τα Σχέδια για την Εργασία ξεκίνησαν και διευρύνθηκαν μόνο μετά από μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις και δυναμικούς αγώνες. Αυτό ήταν μια νίκη για τους άνεργους εργάτες που μας κόστισε πολλούς μάρτυρες. Το κίνημά μας φέρει το όνομα ενός απ' αυτούς, του Anibal Veron, ενός picketero δολοφονημένου στην Provincia de Salta. Στην αυτονομία επίσης αγωνιστήκαμε και κατακτήσαμε με σεβασμό στη διαχείριση των επιχορηγήσεων, που μας επέτρεψαν να φροντίσουμε μερικές βασικές ανάγκες, δίνοντάς μας την ευκαιρία να οργανωθούμε και να μάθουμε να δουλεύουμε χωρίς αφεντικά. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την κατάκτηση ενός σχεδίου για την ανεργία στον αγώνα. Είναι ένα πρώτο βήμα στο ν' ανοίξουμε τη συνείδησή μας για νέα αιτήματα, νέα όνειρα και νέους αγώνες.

Αυτά που πληρώνει η κυβέρνηση για εργασιακά σχέδια αποκαλύπτει ότι ο καπιταλισμός στην Αργεντινή είναι προετοιμασμένος να θυσιάσει εκατομμύρια ανθρώπων απολυμένους από τη δουλειά τους με το μέλλον τους κατεστραμμένο. Δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό και μας κρατά στη φτώχεια.

Η διεφθαρμένη διοίκηση των εργασιακών σχεδίων από τους "αυθεντίες" είναι ένα ακόμη παράδειγμα της διαστροφής ενός πολιτικού συστήματος που φέρνει εκατομμύρια ανθρώπων στο σημείο της φτώχειας και της απόγνωσης και χρησιμοποιεί αυτή τη φτώχεια και την απόγνωση για να διαιωνίζεται. Οικοιοποιημένα από τις οργανώσεις μας τα ίδια μέσα μεταμορφώνονται μέσα στο πλαίσιο των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων που προτείνουμε, σε κινητήρια δύναμη και πρόκληση για να προχωρήσουμε το οικοδόμημα της λαϊκής εξουσίας προς την Κοινωνική Αλλαγή.

Ιούνιος 2003 - ένας χρόνος μετά τη Σφαγή της Avellaneda

Dario, Maxi και όλοι όσοι έπεσαν στο λαϊκό αγώνα

Παρόντες! Τώρα και για Πάντα!