Η
μετάφραση του παρόντος έγινε από τη
σχετική δημοσίευση στο A-Infos, από τον Δ.Τ., |
θεωρητικά κείμενα | |
Πρόγραμμα της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Zabalaza (ZACF) Υιοθετημένου στο Συνέδριό της, στο Newtown του Johanesburg, στις 10 Απρίλη 2004
«κοινωνία οργανωμένη χωρίς εξουσία, εννοώντας με τη λέξη εξουσία την εξουσία αυτή που επιβάλει ο ένας στη θέληση του άλλου… η εξουσία όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη για την κοινωνική οργάνωση, αλλά, αντί να την ωφελεί, ζει παρασιτικά σε βάρος της, παρεμποδίζει την ανάπτυξή της και χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματά της για τα ειδικά συμφέροντα μιας συγκεκριμένης τάξης η οποία εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τις άλλες». Ερρίκο Μαλατέστα («L’ Agitazione», June 4, 1897). Με τη λέξη κομμουνισμός εννοούμε: «Κοινή κατοχή όλων των απαραίτητων μέσων για την παραγωγή, υποδηλώνοντας την κοινή απόλαυση των καρπών της κοινής παραγωγής. Θεωρούμε ότι μια δίκαιη οργάνωσή της μπορεί να προέλθει όταν κάθε μισθωτό σύστημα εγκαταλειφθεί και όταν ο καθένας, συνεισφέροντας στην κοινή ευημερία σύμφωνα με τις δυνατότητές του, θα απολαύσει, επίσης, από τα κοινά εφόδια της κοινωνίας σύμφωνα με τις ανάγκες του». Πιοτρ Κροπότκιν, Αναρχικός Κομμουνισμός: Η βάση και οι αρχές του, 1887. ΠΡΟΟΙΜΙΟΕμείς, η εργατική τάξη, παράγουμε τον πλούτο του κόσμου. Πρέπει να απολαύσουμε τα οφέλη. Θέλουμε να καταργήσουμε το καπιταλιστικό σύστημα που τοποθετεί τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια λίγων και να το αντικαταστήσουμε με την εργατική αυτοδιεύθυνση και το σοσιαλισμό. Δεν εννοούμε το λάθος που αποκαλείται «σοσιαλισμός» και που εφαρμόστηκε στη Ρωσία, στην Κίνα και στα άλλα αστυνομικά κράτη – το σύστημα στις χώρες αυτές ήταν/δεν είναι κάτι παραπάνω από μια άλλη μορφή καπιταλισμού – κρατικού καπιταλισμού. Είμαστε υπέρ μιας νέας κοινωνίας όπου δεν θα υπάρχουν αφεντικά ή γραφειοκράτες. Μια κοινωνία, η οποία θα λειτουργεί με πλήρη δημοκρατικό τρόπο από τους εργαζόμενους διαμέσου κοινοτικών ομοσπονδιών ή εργατικών επιτροπών. Θέλουμε να καταργήσουμε τις εξουσιαστικές σχέσεις και να τις αντικαταστήσουμε με τον έλεγχο από τα κάτω – όχι από πάνω προς τα κάτω. Όλοι οι βιομηχανικοί τομείς, όλα τα μέσα παραγωγής και διανομής, θα είναι υπό κοινωνική ιδιοκτησία και θα βρίσκονται κάτω από τη διαχείριση αυτών που εργάζονται σε αυτούς. Η παραγωγή θα συντονίζεται, οργανώνεται και σχεδιάζεται από την ομοσπονδία των εκλεγμένων και ανακλητών εργατικών και κοινοτικών επιτροπών, όχι για το κέρδος αλλά για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Η καθοδηγητική αρχή θα είναι «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Είμαστε αντίθετοι σε κάθε καταπιεστική εξουσία. Πιστεύουμε ότι το μόνο όριο ελευθερίας του ατόμου είναι ότι αυτή η ελευθερία δεν επεμβαίνει στην ελευθερία των άλλων. Δεν επιζητούμε να επιβάλουμε κανόνες ούτε έχουμε πρόθεση να κατακτήσουμε την εξουσία «στο όνομα της εργατικής τάξης». Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να δημιουργηθεί μόνο από τις μάζες του απλού κόσμου. Κάθε άλλο σύστημα είναι καταδικασμένο να οδηγήσει αν μη τι άλλο στην αντικατάσταση του ενός αφεντικού με ένα άλλο. Είμαστε ενάντιοι στο κράτος γιατί αυτό δεν αποτελεί έναν ουδέτερο θεσμό και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά μας. Οι δομές του κράτους είναι απαραίτητες μόνο όταν μια μειοψηφία επιζητά να κυριαρχήσει σε βάρος της πλειοψηφίας. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας δομές, οι οποίες θα είναι ανοιχτές και δημοκρατικές για να εξασφαλίζουν την αποτελεσματική λειτουργία της καθημερινής ζωής. Είμαστε περήφανοι που αποτελούμε μέρος της παράδοσης του ελευθεριακού σοσιαλισμού, του αναρχισμού. Το αναρχικό κίνημα έχει τις ρίζες του στην εργατική τάξη σε αρκετές χώρες επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντά της – όχι τα ενδιαφέροντα αυτών που επιζητούν εξουσία και των επαγγελματιών πολιτικών. Κοντολογίς, παλεύουμε για τις άμεσες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της τάξης μας κάτω από τις υπάρχουσες δομές, ενώ προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε την απαραίτητη κατανόηση και δραστηριότητα για να ανατραπεί ο καπιταλισμός και το κράτος του και να οδηγηθούμε στη γέννηση μια ελεύθερης και ίσης (αναρχικής) κοινωνίας. 1) ΟΝΟΜΑ Το όνομα της Ομοσπονδίας είναι Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Zabalaza (ZACF). Η λέξη Zabalaza είναι μια περήφανη ιθαγενής λέξη που σημαίνει αγώνας στις γλώσσες Ζουλού και Ξόσα. Η Ομοσπονδία εργάζεται για την εκπλήρωση των στόχων και των αρχών της στην περιοχή της Νότιας Αφρικής. 2) ΣΥΜΒΟΛΟ Το σύμβολο της ZACF είναι μια σιλουέτα της Αφρικής, χωρισμένης διαγώνια με τα αναρχικά χρώματα, μαύρο και κόκκινο, με ένα μαύρο αστέρι στο κόκκινο μισό και μια γροθιά που σπάει τις αλυσίδες της, με το όνομα Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Zabalaza σε κύκλο. 3) ΑΡΧΕΣ Η Ομοσπονδία έχει ενοποιηθεί με βάση τις επαναστατικές αναρχικές αρχές. Αυτό σημαίνει: α) στο εσωτερικό επίπεδο: άμεση δημοκρατία, ανακλητότητα, εντολοδόχοι και εναλλασσόμενοι αντιπρόσωποι, πραγματική και λειτουργική ισότητα ανάμεσα στα μέλη και οριζόντιος ομοσπονδισμός. β) στο εξωτερικό επίπεδο: αφοσίωση στην εργατική αυτοδιεύθυνση και την άμεση δράση καθώς και στον επαναστατικό ελευθεριακό αντικαπιταλισμό, τον αντι-φασισμό, τον αντι-εξουσιασμό, τον αντι-σεξισμό και τον αντι-κρατισμό. Η Ομοσπονδία υποστηρίζει τους αγώνες των προοδευτικών και ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων εκείνων τα οποία εκφράζουν τα ενδιαφέροντα και τα αιτήματα των εργαζόμενων, των φτωχών και των αγροτών (των εργαζόμενων). Η συμμετοχή της Ομοσπονδίας στα κινήματα αυτά δεν είναι σεχταριστική. Αναγνωρίζουμε ότι, συχνά, δεν συμμερίζονται τις ίδιες με μας αρχές αλλά αγωνιζόμαστε μέσα σε αυτά σύμφωνα με τις αρχές μας. Από την άποψη του αναρχικού κινήματος της Λατινικής Αμερικής, αυτός είναι ο ρόλος της Ομοσπονδίας ως μιας «αναρχικής ειδικής οργάνωσης». γ) σε παγκόσμια κλίμακα: η Ομοσπονδία εμπνέεται από την περήφανη αγωνιστική παράδοση ενός και πλέον αιώνα μαζικής αναρχικής μαχητικότητας στην Αφρική, την Λατινική Αμερική, την Ασία, την Αυστραλοασία, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Η Ομοσπονδία εμπνέεται από τη διεθνή ελευθεριακή ομοσπονδιακή παράδοση των Κομμουνών του Παρισιού και της Μακεδονίας καθώς και τα αυθεντικά Ρωσικά Σοβιέτ, από τη μαζική αναρχοσυνδικαλιστική παράδοση του Διεθνούς Συνδέσμου Εργατών (IWA) και από την αναρχική επαναστατική παράδοση των επαναστάσεων του Μεξικού, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Μαντζουρίας, της Ισπανίας και της Κούβας. Αυτές οι παραδόσεις συνεχίζουν να εμπνέουν σήμερα μέσα στους κόλπους του δικτύου της Διεθνούς Ελευθεριακής Αλληλεγγύης (ILS) και στους, αναρχικής επιρροής, παγκόσμιους μαζικούς αντικαπιταλιστικούς αγώνες της νέας χιλιετίας. δ) σε περιφερειακό επίπεδο: η Ομοσπονδία εμπνέεται από την επαναστατική συνδικαλιστική παράδοση της Σοσιαλιστικής Λέσχης που ιδρύθηκε στη Νότια Αφρική το 1900 από τον Henry Glasse, την Επαναστατική Ένωση που ιδρύθηκε στη Μοζαμβίκη στις αρχές του 1900 από τον Χοσέ Εστεβάμ, τη Διεθνή Σοσιαλιστική Ένωση (International Socialist League) που ιδρύθηκε το 1915, τη Βιομηχανική Σοσιαλιστική Ένωση (Industrial Socialist League) που ιδρύθηκε το 1918 και το αντικοινοβουλευτικό Κομμουνιστικό Κόμμα Νότιας Αφρικής που ιδρύθηκε το 1920 (το οποίο δεν θα πρέπει να συγχέεται με το ρεφορμιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ν. Αφρικής-Κομμουνιστική Διεθνής, που ιδρύθηκε τον επόμενο χρόνο από σοσιαλιστές και μαρξιστές). Η Ομοσπονδία, επίσης, φέρνει στη μνήμη της την επαναστατική συνδικαλιστική παράδοση του τμήματος Νότιας Αφρικής των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου της Αφρικής (IWW) που ιδρύθηκε το 1910, των αναρχοσυνδικαλιστικών συνδικαλιστικών ρευμάτων της Μοζαμβίκης της δεκαετίας του 1920 που ήσαν σύμμαχοι της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας Πορτογαλίας, της οργάνωσης Βιομηχανικοί Εργάτες Αφρικής και των συνδικάτων της Νότιας Αφρικής που συνδέθηκαν με αυτήν στο διάστημα 1917-1919 και τα οποία ιδρύθηκαν από αναρχικούς μαχητές, λευκούς και μαύρους, όπως οι Thomas William Thibedi, Bernard Sigamoney, Henry Kraai, S.P. Bunting και Andrew Dunbar. Η Ομοσπονδία εμπνέεται, επίσης, με περηφάνια, από τις εργατικές ομάδες βάσης, τις λαϊκές επιτροπές, τις επιτροπές δρόμων και τις κοινοτικές ομάδες άμυνας, κατά τη διάρκεια των λαϊκών εξεγέρσεων της δεκαετίας του 1970 και 1980 εναντίον του απαρτχάιντ. ε) σε επιχειρησιακό επίπεδο: η Ομοσπονδία στηρίζεται στη: Θεωρητική Ενότητα: αυστηρή ομοιογένεια στις συνολικές αρχές που διέπονται από την Ομοσπονδία, οι οποίες αλλάζουν υπό το φως της εκάστοτε ανάλυσης των αγώνων, εξαλείφοντας, ως εκ τούτου, τον κίνδυνο να παγιωθούν οι θέσεις της και να αυξηθεί η αναποτελεσματικότητα της δράσης της. Τακτική Ενότητα ή συλλογική μέθοδο δράσης: η Ομοσπονδία επιζητεί την τακτική ενότητα διαμέσου της μαχητικής εφαρμογής της συνολικής της πολιτικής σε πολιτικές ή άλλες εκστρατείες και σχέδια δράσης που αποφασίζονται από το Συνέδριο. Συλλογική Υπευθυνότητα: όσον αφορά την εξωτερική έκφραση και στάση, κάθε μέλος είναι υπεύθυνο για τη γραμμή της Ομοσπονδίας. Επίσης, η Ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για τις απόψεις και δραστηριότητες που υιοθετούνται από κάθε μέλος της, εφόσον αυτές συμβαδίζουν με τη γενική γραμμή της Ομοσπονδίας. Ομοσπονδισμό: η Ομοσπονδία αποτελεί μόνο την έκφραση των ομάδων της – οι ομάδες αυτές είναι η καθοδηγητική δύναμη της οργάνωσης. Η Ομοσπονδία ενοποιεί τις ομάδες αυτές με βάση τις αρχές των κοινών κατευθύνσεων, της αλληλοβοήθειας και της ενότητας στον αγώνα. Αλλά, τα μέλη ή οι ομάδες της δεν υιοθετούν θέσεις που είναι εναντίον στη γραμμή της Ομοσπονδίας. Αυτές είναι οι κεντρικές αρχές της «Οργανωτικής Πλατφόρμας των Ελευθεριακών Κομμουνιστών» που δημοσιεύτηκε το 1926-27 από το Νέστωρα Μάχνο, τον Πιοτρ Αρσίνοφ, την Ίντα Μετ και άλλους αναρχικούς βετεράνους αντάρτες του Επαναστατικού Εξεγερτικού Στρατού της Ουκρανίας. Επιπλέον: Συντροφική Ηθική: Μέσα στην Ομοσπονδία τα μέλη διακατέχονται από την ηθική αντίληψη του ελευθεριακού κομμουνισμού. Οι συντροφικές σχέσεις – βασισμένες στην εμπιστοσύνη, στην εκτίμηση και το σεβασμό – ενοποιούν τους αγωνιστές σαν σε ένα σώμα. Επίσης, η «συντροφική επαγρύπνηση από τον ένα για όλους» (και το αντίστροφο) (Μπακούνιν), για να καταπολεμείται η πιθανή ανάπτυξη εξουσιαστικών τάσεων.
Η ZACF είναι οριζόντια Ομοσπονδία αναρχικών αγωνιστών, οργανωμένη κατά Ομάδες, ομοσπονδιοποιημένες με βάση την κοινή επαναστατική αναρχική υπόθεση και συνδεδεμένες σε κοινές δραστηριότητες. Η Ομοσπονδία είναι κάτι περισσότερο από μια απλή συνένωση Ομάδων: είναι το ενωμένο μέτωπο όλων των Ομάδων, συμμετέχοντας στον κοινό αγώνα και ενωμένες με βάση τα κοινά ιδανικά. Οι επαναστατικές τους δραστηριότητες καθορίζονται από τις ίδιες τις Ομάδες αλλά με τη συμβουλή της υπόλοιπης Ομοσπονδίας ώστε να εξασφαλίζεται το ότι συμβαδίζουν με τις αρχές και το αντικείμενο δράσης της Ομοσπονδίας. Κάθε Ομάδα ή κάθε μεμονωμένο μέλος διατηρεί την αυτονομία στη δράση, εφόσον αυτή δεν θεωρείται αντιθετική με τις αρχές της Ομοσπονδίας ή τις αναρχικές αρχές, από τα δυο τρίτα της Ομοσπονδίας. Γι’ αυτό, η Ομοσπονδία αποφασίζει σχετικά στα ετήσια Συνέδριά της, όσον αφορά την ενοποίηση των δραστηριοτήτων και διατηρεί συνεχή επαφή με όλα τα μέλη ώστε να εξασφαλίζεται ο αποτελεσματικός συντονισμός για την εκπλήρωση των στόχων. α) Οι ομάδες: Το βασικό τμήμα της Ομοσπονδίας είναι η Ομάδα. Ο αριθμός των μελών της Ομάδας δεν πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και αποτελεσματικότητά της. Κάθε Ομάδα εκλέγει τον εκπρόσωπό της για να μεταφέρει τις αποφάσεις της στο Ομοσπονδιακό Συντονιστικό Συμβούλιο (Federal Co-Ordinating Council). β) Τα Συνέδρια: Η Ομοσπονδία συγκαλεί το Ομοσπονδιακό της Συνέδριο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, στο οποίο τίθενται όλα τα εσωτερικά ζητήματα της Ομοσπονδίας, η τακτική και στρατηγική της για τον επόμενο χρόνο. Το Συνέδριο είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων της Ομοσπονδίας. Η διαδικασία λήψης αποφάσεων στο Συνέδριο είναι η ακόλουθη:
γ) Το Ομοσπονδιακό Συντονιστικό Συμβούλιο (FCC - Federal Co-Ordinating Council) Το FCC συγκαλείται τουλάχιστον μια φορά ανάμεσα σε δύο Συνέδρια. Οι συνελεύσεις του FCC είναι ανοιχτές σε κάθε μέλος. Όταν η Ομοσπονδία έχει τουλάχιστον δέκα Ομάδες στη δύναμή της, στις συνελεύσεις του FCC θα πρέπει να συμμετέχει ένας εκπρόσωπος από κάθε Ομάδα, την Ομοσπονδιακή Γραμματεία, ο γραμματέας Διεθνών Σχέσεων καθώς και ένας εκπρόσωπος από κάθε Ομάδα Εργασίας. Κάθε απόφαση του FCC μπορεί να ανατραπεί ή να τροποποιηθεί από το Συνέδριο ή από ένα άμεσο δημοψήφισμα μεταξύ των μελών, κάτι που απαιτεί την ίδια απαρτία και κανόνες ψήφισης όπως και στο Συνέδριο. Όταν θεωρείται πρακτικό, πριν από κάθε συνέλευση θα κυκλοφορεί μια ημερήσια διάταξη ανάμεσα στα μέλη. Το FCC αποτελείται από: α) το γραμματέα της Ομοσπονδίας, του οποίου οι υποχρεώσεις είναι:
β) το γραμματέα Διεθνών Σχέσεων, ο οποίος:
γ) εκπροσώπους Ομάδων: είναι στη δικαιοδοσία κάθε Ομάδας να επιλέξει τους εκπροσώπους της. Οι εκπρόσωποι αυτοί μπορεί να είναι ανακλητοί κατά την επιθυμία της κάθε Ομάδας. Οι εκπρόσωποι αναφέρουν κάθε τι στις ομάδες τους μετά από κάθε συνέλευση του FCC. Τα πρακτικά αυτών των συνελεύσεων δημοσιεύονται στο Εσωτερικό Δελτίο. δ) Γραμματείες της Ομοσπονδίας: Το Συνέδριο της Ομοσπονδίας εκλέγει ένα γραμματέα και ένα γραμματέα Διεθνών Σχέσεων. Μπορεί, επίσης, να δημιουργήσει και άλλες Γραμματείες εάν είναι απαραίτητο. Οι δύο αυτές Γραμματείες μπορούν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή από το FCC ή μέσω δημοψηφίσματος μεταξύ των μελών, το οποίο μπορεί να προταθεί από οποιαδήποτε Ομάδα. Σε περίπτωση που το FCC ανακαλεί κάποιο γραμματέα, πρέπει να τον αντικαταστήσει, με τη συγκατάθεση των μελών, μέσα σε ένα μήνα. Σε περίπτωση που τα μέλη έχουν ανακαλέσει κάποιο γραμματέα, τα μέλη πρέπει να εκλέξουν αντικαταστάτη μέσα σε ένα μήνα. ε) Ομάδες Εργασίας: Το Συνέδριο μπορεί να συγκροτήσει ομάδες εργασίας για να εργαστούν σε κάποιο συγκεκριμένο ή ειδικό θέμα που έχει σχέση με την Ομοσπονδία. Οι Ομάδες Εργασίας πρέπει να παρουσιάζουν γραπτές εκθέσεις για τη δράση τους στο Συνέδριο, αλλά δεν μπορούν να διαγράψουν ή να τροποποιήσουν κάτι από την πολιτική της Ομοσπονδίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Συνεδρίου. Κάθε ενδιαφερόμενο μέλος μπορεί να δουλέψει σε μια Ομάδα Εργασίας. Κάθε Ομάδα Εργασίας μπορεί να αναφέρει για τη δράση τη στο Συνέδριο καθώς και να δημοσιεύσει κάτι στο Εσωτερικό Δελτίο. 5) ΤΑ ΜΕΛΗ α) Τα μέλη της Ομοσπονδίας πρέπει να είναι αξιόπιστοι, πεπεισμένοι αναρχικοί αγωνιστές, που συμφωνούν με τις αρχές και τον Κανονισμό Λειτουργίας, που εργάζονται και συμφωνούν με τη στρατηγική της Ομοσπονδίας όσον αφορά τη δημόσια δραστηριότητά της και πληρώνουν τις εισφορές, όπως αυτές έχουν καθορισθεί από το Συνέδριο, ανάλογα με την οικονομική κατάστασή τους. β) Τα μέλη είναι υπόλογα στις Ομάδες τους και στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας για τις δραστηριότητές τους. γ) Οι Ομάδες μπορούν να ανακαλούν από τις τάξεις τους κάποιο μέλος και κάθε τέτοια υπόθεση πρέπει να γνωστοποιείται σε όλα τα μέλη μέσα από το Εσωτερικό Δελτίο. Εάν μια Ομάδα δεν το κάνει αυτό, το ενδιαφερόμενο μέλος μπορεί να προσφύγει κατευθείαν στο FCC για να καλέσει δημοψήφισμα ανάμεσα στα μέλη ή να εξεταστεί η υπόθεσή του στο επόμενο Συνέδριο, το οποίο θα αποφασίσει εάν πρέπει να συνεχίσει να είναι μέλος ή όχι. Μερικοί ειδικοί λόγοι για την ανάκληση κάποιου από μέλος είναι:
δ) Για να γίνει κάποιος μέλος γίνεται μόνο πρόσκλησή του, κατά την κρίση της Ομοσπονδίας και με την ομοφωνία όλων των μελών της ομάδας. Κάθε μέλος της Ομοσπονδίας είναι μέλος τουλάχιστον μιας ομάδας και όχι περισσοτέρων από δύο ομάδων. ε) Μπορεί να είναι κανείς μέλος σε ατομική βάση, αλλά κάθε ειδική αναρχική ομάδα της οποίας όλα τα μέλη που προσχωρούν στην Ομοσπονδία θα θεωρείται ντε φάκτο λειτουργική Ομάδα-μέλος της Ομοσπονδίας. Όλα τα μέλη της Ομοσπονδίας πρέπει να δραστηριοποιούνται και για τη δουλειά της Ομοσπονδίας και για την αντίστοιχη δουλειά σε προοδευτικά και ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, καθώς επίσης και στα συνδικάτα όπου αυτό είναι δυνατό. στ) Μέλη και Ομάδες της Ομοσπονδίας μπορούν να δημιουργήσουν τα Κόκκινα και Μαύρα Φόρουμ (RBFs), με σκοπό τη θεωρητική επιμόρφωση, την επαναστατική προπαγάνδα και τη δράση στον αγώνα. Στα Φόρουμ αυτά θα συμμετέχουν και μη μέλη της Ομοσπονδίας, τα οποία, όμως, έχουν κάποιο βαθμό συμπάθειας προς τους στόχους και τις αρχές της Ομοσπονδίας. Σε κάθε μεμονωμένο μέλος ενός τέτοιου Φόρουμ που δείχνει πλήρη θεωρητική και πρακτική αφοσίωση στους στόχους και τις αρχές της Ομοσπονδίας θα του γίνεται πρόταση να γίνει πλήρες μέλος της Ομοσπονδίας. Σε ένα ολόκληρο Φόρουμ ως τέτοιο που δείχνει, επίσης, μια τέτοια αφοσίωση, θα του γίνεται πρόταση να αποτελέσει Ομάδα-πλήρες μέλος της Ομοσπονδίας. ζ) Κανείς εργοδότης ή κάποιος που συνεργάζεται με κάθε τρόπο με την κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει μέλος. 6) ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ α) Το Εσωτερικό Δελτίο δημοσιεύεται όποτε υπάρχει αρκετή διαθέσιμη ύλη γι’ αυτό, αλλά τουλάχιστον κάθε έξι μήνες, από το γραμματέα της Ομοσπονδίας. β) Αποστέλλεται σε όλα τα μέλη και σε περίοδο Συνεδρίου στους συμπαθούντες. γ) Το Εσωτερικό Δελτίο περιέχει αναφορές από τις Ομάδες, τις Ομάδες Εργασίας και τις Γραμματείες της Ομοσπονδίας, καθώς επίσης και προτάσεις και άρθρα συζήτησης από μέλη. Επίσης, τα περιεχόμενά του αφορούν και θέμα ασφάλειας. 7) ΕΚΔΟΣΕΙΣ Οι επίσημες εκδόσεις της ZACF, στις οποίες ενθαρρύνεται να συμμετέχουν όλα τα μέλη και να τις διανέμουν, είναι: α) το Εσωτερικό Δελτίο β) Το «Zabalaza: A Journal of Southern African Revolutionary Anarchism» («Zabalaza: Νοτιο-Αφρικανική Επιθεώρηση Επαναστατικού Αναρχισμού»), η οποία τώρα εκδίδεται δύο φορές το χρόνο γ) η ιστοσελίδα www.zabalaza.net και δ) άλλες εκδόσεις, για τις οποίες λαμβάνεται απόφαση στο Συνέδριο. Η Ομοσπονδία δεσμεύεται να εργασθεί για τη μετάφραση του Προγράμματος και των εκδόσεών της στις γλώσσες που ομιλούνται από τα μέλη της. 8) ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ α) Η επίσημη πολιτική της Ομοσπονδίας είναι αυτή που συμφωνήθηκε στο Συνέδριό της. β) Ομάδες μειοψηφούντων έχουν το δικαίωμα να διατηρούν τις απόψεις τους, οι οποίες μπορούν να δημοσιεύονται στο Εσωτερικό Δελτίο, αλλά θα πρέπει μάλλον να ακολουθούν την πλειοψηφία όσον αφορά τη δημόσια δραστηριότητα της Ομοσπονδίας. 9) ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Η Ομοσπονδία διατηρεί κανονική ανταλλαγή πληροφοριών, αναλύσεων, νέων και απόψεων με την παγκόσμια αναρχική κοινότητα. Το Συνέδριο μπορεί να καθορίσει τις διεθνείς και περιφερειακές σχέσεις της Ομοσπονδίας με τον όρο ότι η περιφερειακή δουλειά θα έχει το προβάδισμα έναντι της διεθνούς αντίστοιχης. |
||