Κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2006 στο
έντυπο Απόπειρα #1, της συλλογικότητας Rebeldes
Titeres της Σάμου
Emma
Goldman (1869 - 1940)
Η Ιστορία μιας Επαναστάτριας.
Η Emma Goldman γεννήθηκε το 1869 σε ένα εβραϊκό γκέτο στη Ρωσία, όπου οι γονείς της είχαν ένα μικρό χάνι. Όταν ήταν 13, μετακόμισαν στην Αγ. Πετρούπολη. Ήταν ακριβώς μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου του 2ου, εποχή που οι Εβραίοι υπέφεραν από απανωτά πογκρόμ. Η οικονομική στενότητα ανάγκασε την Emma Goldman να αφήσει το σχολείο μετά από 6 μήνες, και να πιάσει δουλειά σε εργοστάσιο.
Στα 15 της ο πατέρας της προσπάθησε να την παντρέψει. Αρνήθηκε, οπότε αποφάσισαν να την στείλουν στις ΗΠΑ με την αδερφή της στο Rochester. Η Goldman γρήγορα κατάλαβε ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν η “γη των ευκαιριών”, δουλεύοντας σε κλωστοϋφαντουργείο.
Η Goldman έμαθε για τον αναρχισμό από την κατακραυγή που προκάλεσε η τραγωδία της πλατείας Haymarket το 1886 στο Σικάγο. Αφού έπεσε βόμβα σε πλήθος αστυνομικών κατά την διάρκεια εργατικής συγκέντρωσης για το 8ωρο, κρεμάστηκαν 4 αναρχικοί. Καταδικάστηκαν χωρίς το παραμικρό στοιχείο - ο δικαστής δήλωσε ανοιχτά: “Δικάζεστε, όχι γιατί προκαλέσατε την ρήψη της βόμβας στο Haymarket, αλλά γιατί είστε Αναρχικοί”.
Έχοντας μετακομίσει πλέον στη Νέα Υόρκη όπου μελέτησε τα γραπτά του Π. Κροπότκιν, φυλακίστηκε το 1893 επειδή διένειμε φυλλάδια για τον έλεγχο των γεννήσεων.
Η μεγαλύτερη φυλάκισή της, όμως, ήταν από την ανάμειξή της στην καμπάνια ‘Όχι στην Επιστράτευση’ κατά του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Η Goldman συνελλήφθη το 1917 για προδοσία και καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση. Μετά της αφαίρεσαν την υπηκοότητά της και με άλλους περίπου 250 ‘Κόκκινους’ την απέλασαν στη Σοβιετική Ένωση. Ο J. Edgar Hoover, που διέταξε την απέλασή της, την χαρακτήρισε ως μια από τις πιο επικίνδυνες γυναίκες στις ΗΠΑ.
Η θετική πλευρά ήταν ότι θα μπορούσε επιτέλους να δει από πρώτο χέρι τη Σοβιετική επανάσταση. Ήταν έτοιμη να ξεχάσει τις διαφωνίες της 1ης Διεθνούς και να υποστηρίξει τους Μπολσεβίκους. Ταξιδεύοντας όμως σε όλη τη χώρα μέσα στο 1919, απογοητεύτηκε από τη γραφειοκρατία, την πολιτική ανελευθερία και την καταναγκαστική εργασία.
Κομβικό σημείο ήταν το 1921 όταν στην Κρονστάνδη ναύτες και στρατιώτες εξεγέρθηκαν εναντίον των Μπολσεβίκων και κατέβηκαν σε απεργία μαζί με τους εργάτες. Τους επιτέθηκε και τους διέλυσε ο Κόκκινος Στρατός του Τρότσκυ. Φεύγοντας από τη Ρωσία τον Δεκέμβρη του 1921, η Goldman καταγράφει την κατάσταση σε δύο έργα - ‘My Disillusionment in Russia’ και ‘My Further Disillusionment in Russia’. Αναφέρει: “Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία η εξουσία, το κράτος και η κυβέρνηση δεν αποδείχθηκαν τόσο στατικά, αντιδραστικά, ακόμα και αντεπαναστατικά”.
Το 1936 στην ηλικία των 67, η Goldman πήγε στην Ισπανία. Διαφώνησε με την συμμετοχή των CNT-FAI στην κυβέρνηση συνασπισμού του 1937 και με τις υποχωρήσεις που έγιναν στους ανερχόμενους κομμουνιστές για χάρη του αντιφασιστικού αγώνα. Παρόλ’ αυτά, αρνήθηκε να καταδικάσει ανοιχτά τη συμμετοχή στην κυβέρνηση και την στρατιωτικοποίηση των πολιτοφυλακών, καθώς νόμιζε ότι εναλλακτικό εκείνη την εποχή αποτελούσε κομμουνιστική δικτατορία.
Η Goldman πέθανε το 1940 και τάφηκε στο Σικάγο, όχι μακριά από τους εκτελεσμένους του Haymarket, η μοίρα των οποίων άλλαξε την πορεία της ζωής της.