Ολόκληρο το μύνημα του Οσάμα Μπιν Λάντεν για τις αμερικάνικες εκλογές (2004)

Δόξα στον Αλάχ που δημιούργησε τη λατρεία του και οδήγησε όσους την ακολουθούν να είναι δίκαιοι και να εκδικούνται τους καταπιεστές κάθε είδους. Ειρήνη σε όποιον ακολουθεί αυτή την οδηγία.

Λαέ της Αμερικής, αυτά τα λόγια μου είναι για σένα και αφορούν τον ιδανικό τρόπο να αποφύγεις ένα ακόμα Μανχάταν. Αφορούν τον πόλεμο, τις αιτίες και τα αποτελέσματά του.

Πριν ξεκινήσω, σου λέω ότι η ασφάλεια είναι ένα απολύτως αναγκαίο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής και ότι οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν την ασφάλειά τους, αντίθετα με τους ισχυρισμούς του Μπους ότι μισούμε την ελευθερία. Εάν είναι έτσι, αφήστε τον να μας εξηγήσει γιατί δεν χτυπήσαμε για παράδειγμα τη Σουηδία; Ξέρουμε ότι αυτοί που μισούν την ελευθερία δεν έχουν αυτό το ανυπάκουο πνεύμα όπως αυτοί οι 19, ο Αλάχ να τους ελεεί. Σας πολεμήσαμε επειδή είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι που δεν μπορούμε να κοιμόμαστε κάτω από κατοχή. Θέλουμε να επαναφέρουμε την ελευθερία στο έθνος μας. Οσο λεηλατείτε το έθνος μας. θα λεηλατούμε κι εμείς το δικό σας.

Κανείς εκτός από ένα κουτό κλέφτη δεν παίζει με την ασφάλεια των άλλων νομίζοντας ότι θα είναι ασφαλής. Τουναντίον, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, όταν χτυπά η καταστροφή, βάζουν προτεραιότητα να κοιτάξουν τις αιτίες της, για να εμποδίσουν να ξανασυμβεί. Ομως εκπλήσσομαι μαζί σου. Ακόμα κι αν είμαστε στο τέταρτο έτος μετά τα γεγονότα της 11^ης Σεπτέμβρη, ο Μπους είναι απασχολημένος με τη διαστροφή, την παραπλάνηση και την απόκρυψη των πραγματικών αιτιών. Ομως, οι λόγοι για να επαναληφθεί αυτό που συνέβηκε εξακολουθούν να υπάρχουν.

Γι’ αυτό, θα σας μιλήσω για την ιστορία πίσω απ’ αυτά τα γεγονότα και θα σας πω ειλικρινά για τις στιγμές που πάρθηκε αυτή η απόφαση.

Σας λέω ότι ο Αλάχ ξέρει ότι ποτέ δεν πέρασε απ’ το μυαλό μας να χτυπήσουμε τους Πύργους. Ομως, αφού η υπομονή μας εξαντλήθηκε και γίναμε μάρτυρες της καταπίεσης και της τυραννίας του αμερικανοϊσραηλινού συνασπισμού ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, τότε μου ήρθε στο μυαλό. Τα γεγονότα που επηρέασαν την ψυχή μου άμεσα ξεκίνησαν το 1982, όταν η Αμερική επέτρεψε στους Ισραηλινούς να εισβάλουν στο Λίβανο και στον αμερικάνικο 6^ο στόλο να τους βοηθάει. Αυτός ο βομβαρδισμός ξεκίνησε και πολλοί πέθαναν και τραυματίστηκαν, άλλοι τρομοκρατήθηκαν και εξορίστηκαν. Δε μπορούσα να ξεχάσω αυτές τις εικόνες, το αίμα και τα διαμελισμένα κορμιά γυναικών και παιδιών ξαπλωμένα παντού. Σπίτια να καταστρέφονται μαζί με τους κατοίκους τους και ρουκέτες να πέφτουν πάνω στο σπίτι μας χωρίς έλεος. Η κατάσταση ήταν σαν τη συνάντηση ενός κροκοδείλου μ’ ένα αβοήθητο παιδί, που δεν είχε τίποτ’ άλλο εκτός απ’ τις κραυγές του. Μήπως καταλαβαίνει ο κροκόδειλος από συζήτηση που δεν περιλαμβάνει ένα όπλο; Ολος ο κόσμος είδε και άκουσε αλλά δεν απάντησε.

Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές πολλές σκέψεις –δύσκολο να τις περιγράψω- φούντωναν στην ψυχή μου, όμως στο τέλος κατέληξαν σε ένα έντονο αίσθημα άρνησης της τυραννίας και γέννησης μιας δυνατής απόφασης να τιμωρηθούν οι καταπιεστές. Οσο κοίταζα αυτούς τους κατεστραμμένους πύργους στο Λίβανο μπήκε στο μυαλό μου η ιδέα να τιμωρηθεί ο καταπιεστής με τον ίδιο τρόπο και ότι θα μπορούσαμε να καταστρέψουμε τους Πύργους στην Αμερική έτσι ώστε αυτοί να γευτούν κάποια απ’ αυτά που γευτήκαμε κι εμείς κι έτσι να αποθαρρυνθούν απ’ το να σκοτώνουν τις γυναίκες και τα παιδιά μας. Εκείνη τη μέρα, σιγουρεύτηκα ότι η καταπίεση και οι διεθνείς σκοτωμοί αθώων γυναικών και παιδιών είναι μια προμελετημένη αμερικάνικη πολιτική. Η καταστροφή είναι ελευθερία και δημοκρατία, ενώ η αντίσταση είναι τρομοκρατία και μισαλλοδοξία. Αυτό σημαίνει ότι η καταπίεση και το εμπάργκο μέχρι θανάτου εκατομμυρίων, που ο Μπους ο πρεσβύτερος έκανε στο Ιράκ, είναι η μεγαλύτερη μαζική σφαγή παιδιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Το ίδιο ισχύει και για το ρίξιμο εκατομμυρίων λιβρών βομβών και εκρηκτικών σε εκατομμύρια παιδιά, επίσης στο Ιράκ, όπως έκανε ο Μπους ο νεότερος, με στόχο να απομακρύνει ένα παλιό πράκτορα και να τον αντικαταστήσει με μια καινούργια μαριονέτα, για να βοηθήσει στη μικροκλοπή του ιρακινού πετρελαίου και άλλες βιαιοπραγίες.

Μ’ αυτές τις εικόνες σαν υπόβαθρο και τα γεγονότα της 11^ης Σεπτέμβρη που ήρθαν σαν μια απάντηση σ’ αυτά τα μεγάλα λάθη, πώς μπορεί ένας άνθρωπος να κατηγορηθεί για την υπεράσπιση των ιερών του; Είναι αποδοκιμαστέα τρομοκρατία το να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και να τιμωρείς τους επιτιθέμενους με τον ίδιο τρόπο; Εάν είναι έτσι, τότε αυτό είναι αναπόφευκτο για μας.

Αυτός είναι ο λόγος που ζήτησα να επικοινωνήσω μαζί σου με λόγια και εικόνα, επανειλημμένα, για χρόνια πριν την 11^η Σεπτέμβρη. Αυτό μπορείς να το διαβάσεις, εάν επιθυμείς, στη συνέντευξή μου στον Σκοτ στο Time Magazine το 1996 ή στον Πίτερ Αρνέτ στο CNN το 1997 ή στη συνάντησή μου με τον John Weiner το 1998. Μπορείτε να το παρατηρήσετε πρακτικά, εάν επιθυμείτε, στην Κένυα και την Τανζανία και το Αντεν. Και μπορείτε να το διαβάσετε στη συνέντευξή μου σ τον Abdul Bari Atwan, όπως και στις συνεντεύξεις μου στον Ρόμπερτ Φισκ. Ο τελευταίος είναι ένας απ’ τους συμπατριώτες σας και ομοθρήσκους σας που εγώ θεωρώ ουδέτερο. Είναι ικανοί αυτοί οι υπερασπιστές της ελευθερίας στο Λευκό Οίκο και τα κανάλια που ελέγχονται απ’ αυτούς να κάνουν μια συνέντευξη μαζί του, για να μπορέσει να μεταφέρει στον αμερικάνικο λαό τι κατάλαβε από εμάς και τους λόγους που πολεμάμε εναντίον σας;

Εάν θέλετε να αποφύγετε αυτούς τους λόγους, θα πρέπει να πάρετε το σωστό δρόμο και να οδηγήσετε την Αμερική στην ασφάλεια που είχε πριν την 11^η Σεπτέμβρη. Αυτό σχετίζεται με τις αιτίες αυτού του πολέμου. Οσο για τ’ αποτελέσματά του -χάρη στον Αλάχ θετικά και τεράστια- ξεπέρασαν όλες τις προσδοκίες μας. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, με πρώτο απ’ όλους ότι δεν βρήκαμε τόσο δύσκολο να χειριστούμε την προεδρία Μπους, λόγω της ομοιότητάς της με τα καθεστώτα των δικών μας χωρών, τα μισά απ’ τα οποία διοικούνται από στρατιωτικούς και τα άλλα μισά από γόνους βασιλιάδων και προέδρων. Η εμπειρία μας μ’ αυτούς είναι μακροχρόνια και οι δύο τύποι είναι ξέχειλοι από ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από έπαρση, αδιαφορία, απληστία και κατάχρηση του πλούτου.

Αυτή η ομοιότητα ξεκίνησε μετά τις επισκέψεις του Μπους του πρεσβύτερου στην περιοχή. Τον καιρό που κάποιοι απ’ τους συμπατριώτες μας θαμπώνονταν απ’ την Αμερική και έλπιζαν ότι αυτές οι επισκέψεις θα έχουν ένα καλό αποτέλεσμα για τις χώρες μας, ξαφνικά αυτός επηρεάστηκε απ’ αυτές τις μοναρχίες και τα στρατιωτικά καθεστώτα και ζήλεψε την επί δεκαετίες παραμονή τους στην εξουσία, για να καταχραστεί τον πλούτο του έθνους χωρίς επίβλεψη ή λογοδοσία. Ετσι, μετέφερε τη δικτατορία και την καταπίεση των ελευθεριών στο γιό του και τα ονόμασαν Patriot Act, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Συνάμα, ο Μπους ενέκρινε την εγκατάσταση των γιων του ως κυβερνήτες Πολιτειών και δεν ξέχασε να εισάγει ειδικούς στις εκλογικές απάτες απ’ τους προέδρους της περιοχής (σ.σ της Μέσης Ανατολής) στη Φλόριντα για να τους χρησιμοποιήσει στις δύσκολες στιγμές.

Ολα όσα ανέφερα έκαναν εύκολο για μας το να προκαλέσουμε και να παγιδέψουμε αυτή την ηγεσία. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να στείλουμε δύο Μουτζαχεντίν στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ανατολής να σηκώσουν ένα κομμάτι ύφασμα στο οποίο είναι γραμμένη η λέξη Αλ-Κάιντα, για να κάνουμε τους στρατηγούς να τρέχουν εκεί και να προκαλέσουμε στην Αμερική ανθρώπινες, οικονομικές και πολιτικές απώλειες, χωρίς να επιτύχουν μ’ αυτό τίποτα το αξιοσημείωτο πέρα από μερικά οφέλη για τις ιδιωτικές τους εταιρίες.

Αυτά ήταν πρόσθετα στην εμπειρία του ανταρτοπολέμου και του πολέμου φθοράς ενάντια σε τυραννικές υπερδυνάμεις, καθόσον εμείς μαζί με τους Μουτζαχεντίν πολεμήσαμε τη Ρωσία για δέκα χρόνια, μέχρι τη χρεοκοπία της και τον εξαναγκασμό της να αποχωρήσει ηττημένη. Κι όλα δόξα στον Αλάχ. Ετσι, συνεχίζουμε αυτή την πολιτική, να ματώνουμε την Αμερική μέχρι να χρεοκοπήσει. Με τη θέληση του Αλάχ, που τίποτα δεν είναι τόσο μεγάλο γι’ Αυτόν.

Αυτά που λέγονται κι αυτοί που λένε ότι η Αλ-Κάιντα έχει κερδίσει την κυβέρνηση του Λευκού Οίκου ή ότι η κυβέρνηση (σ.σ. του Λευκού Οίκου) έχασε τον πόλεμο δεν είναι ακριβή, γιατί όταν κάποιος εξετάζει εξονυχιστικά τα αποτελέσματα, δε μπορεί να πει ότι η Αλ-Κάιντα είναι ο μόνος παράγοντας που επιτυγχάνει αυτά τα θεαματικά κέρδη. Μάλλον η πολιτική του Λευκού Οίκου, που απαιτεί το άνοιγμα πολεμικών μετώπων για να κρατούν τη λειτουργία των διαφόρων επιχειρήσεών τους –είτε δουλεύουν στον τομέα των όπλων είτε στο πετρέλαιο είτε στην ανοικοδόμηση– βοήθησε την Αλ-Κάιντα να πετύχει αυτά τα τεράστια αποτελέσματα. Κι έτσι εμφανίστηκε σε κάποιους αναλυτές και διπλωμάτες η άποψη ότι ο Λευκός Οίκος κι εμείς παίζουμε σα μια ομάδα διευκολύνοντας τους οικονομικούς στόχους των ΗΠΑ, ακόμα κι αν οι προθέσεις μας διαφέρουν.

Με βάση αυτόν τον τύπο των αντιλήψεων βρετανός διπλωμάτης και άλλοι αναφέρονταν στις διαλέξεις τους στο Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, σημειώνοντας για παράδειγμα, ότι η Αλ-Κάιντα ξόδεψε 500.000 δολάρια για το γεγονός, ενώ η Αμερική έχασε κατά το συμβάν και τα επακόλουθά του –σύμφωνα με τις πιο μικρές εκτιμήσεις– πάνω από 500 δισ. δολάρια. Υπονοώντας ότι κάθε δολάριο της Αλ-Κάιντα κέρδισε ένα εκατομμύριο δολάρια, με την άδεια του Αλάχ, πέρα απ’ τις απώλειες ενός τεράστιου αριθμού θέσεων εργασίας. Οσο για το μέγεθος του οικονομικού ελλείμματος, αυτό έφτασε σε αστρονομικά ποσά ρεκόρ που εκτιμούνται σε πάνω από ένα τρισ. δολάρια.

Ακόμα πιο επικίνδυνο και πικρό για την Αμερική είναι το ότι οι Μουτζαχεντίν ανάγκασαν πρόσφατα τον Μπους να καταφύγει σε έκτακτα κονδύλια για να συνεχίσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, που είναι απόδειξη της επιτυχίας του σχεδίου φθοράς μέχρι τη χρεοκοπία, με την άδεια του Αλάχ. Είναι γεγονός ότι αυτό δείχνει ότι η Αλ-Κάιντα κέρδισε, όμως από την άλλη δείχνει ότι η κυβέρνηση Μπους κέρδισε επίσης, κάτι για το οποίο καθένας που κοιτάζει το μέγεθος των συμβολαίων που συνάφθηκαν από τις σκοτεινές εταιρίες που συνδέονταν με την κυβέρνηση Μπους, όπως η Χαλιμπάρτον και παρόμοιες, θα πειστεί.

Ολα αυτά δείχνουν ότι ο πραγματικός χαμένος είσαι… εσύ. Είναι ο αμερικάνικος λαός και η οικονομία του. Για την ιστορία, είχαμε συμφωνήσει με τον Γενικό Διοικητή Μοχάμεντ Ατα -ο Αλάχ να τον ελεήσει- ότι όλες οι επιχειρήσεις θα γίνουν εντός είκοσι λεπτών, πριν ο Μπους και η κυβέρνησή του το αντιληφθούν. Δεν φανταστήκαμε ότι ο ανώτατος διοικητής των αμερικάνικων ενόπλων δυνάμεων θα εγκατέλειπε 50.000 πολίτες του στους δίδυμους πύργους να αντιμετωπίσουν αυτό τον μεγάλο τρόμο μόνοι τους, τη στιγμή που τον χρειάζονταν περισσότερο. Ομως φαίνεται ότι γι’ αυτόν το να συζητά με το μικρό κοριτσάκι για μια κατσίκα και τις κουτσουλιές της ήταν περισσότερο σημαντικό απ’ το να ασχοληθεί με τα αεροπλάνα που κουτουλάνε σε ουρανοξύστες. Αυτό μας έδωσε τρεις φορές το χρόνο που χρειαζόμαστε για να εκτελέσουμε τις επιχειρήσεις, όλα αυτά δόξα στον Αλάχ.

Δεν είναι μυστικό ότι οι πιο σκεπτόμενοι και παρατηρητικοί απ’ όλους τους Αμερικάνους προειδοποιούσαν τον Μπους πριν τον πόλεμο και του έλεγαν: «Ολα αυτά που θέλεις για να ασφαλίσεις την Αμερική και να εξαλείψεις τα όπλα μαζικής καταστροφής –θεωρώντας ότι υπάρχουν– σου είναι διαθέσιμα, τα έθνη του κόσμου είναι μαζί σου στους ελέγχους και είναι προς όφελος της Αμερικής να μην εξαναγκαστεί σε έναν άδικο πόλεμο με άγνωστα αποτελέσματα». Ομως το σκότος του μαύρου χρυσού σκοτείνιασε τη θέα και την επίγνωση και έδωσε προτεραιότητα σε ιδιωτικά συμφέροντα, πέρα απ’ το δημόσιο συμφέρον της Αμερικής. Ετσι ο πόλεμος έγινε, οι θάνατοι αυξήθηκαν, η αμερικάνικη οικονομία μάτωσε και ο Μπους έπεσε στους βάλτους του Ιράκ που απείλησαν το μέλλον του. Αυτός ταιριάζει στο ρητό: «σαν την σκανδαλιάρικη κατσίκα που χρησιμοποίησε τις οπλές της να ξεθάψει το μαχαίρι κάτω απ’ τη γη».

Ετσι, σου λέω ότι πάνω από 15.000 άνθρωποί μας έχουν σκοτωθεί και δεκάδες χιλιάδες τραυματιστεί, ενώ πάνω από 1000 δικοί σου έχουν σκοτωθεί και πάνω από 10.000 τραυματιστεί. Τα χέρια του Μπους είναι βαμμένα με το αίμα όλων όσων σκοτώθηκαν κι απ’ τις δυο πλευρές κι όλα αυτά χάρη στο πετρέλαιο και τις μπίζνες των ιδιωτικών εταιριών.

Να γνωρίζεις ότι ένα έθνος τιμωρεί τους αδύναμους όταν προκαλεί το σκοτωμό ενός απ’ τους πολίτες του για το χρήμα, αφήνοντας τους ισχυρούς να γλιτώσουν, ενώ προκαλεί το θάνατο περισσότερων από 1000 παιδιών του, επίσης για το χρήμα.

Το ίδιο ισχύει για τους συμμάχους σου στην Παλαιστίνη. Αυτοί τρομοκρατούν τις γυναίκες και τα παιδιά και σκοτώνουν και αιχμαλωτίζουν τους άντρες ενώ κοιμούνται μαζί με τις οικογένειές τους σε στρώματα. Να θυμάσαι ότι για κάθε δράση υπάρχει και αντίδραση.

Τελικά, είναι αναγκαίο για σένα να συλλογιστείς την τελευταία θέληση και διαθήκη των χιλιάδων που σε άφησαν την 11^η, σα χειρονομία απόγνωσης. Είναι σημαντικές διαθήκες που θα πρέπει να εξεταστούν και να ερευνηθούν. Περισσότερο σημαντικό είναι αυτό που διαβάζω σ’ αυτές (σ.σ. τις διαθήκες), μερικά λόγια πριν την κατάρρευση που λένε: «Πόσο λάθος κάναμε να επιτρέψουμε στο Λευκό Οίκο να υλοποιήσει την εξωτερική πολιτική ενάντια στους αδύναμους χωρίς έλεγχο». Είναι σαν να σου λένε, λαέ της Αμερικής: «Ζήτα το λογαριασμό απ’ αυτούς που προκάλεσαν το θάνατό μας, και ευτυχισμένος είναι όποιος μαθαίνει απ’ τα λάθη του». Μεταξύ αυτών που εγώ διάβασα στα χειρόγραφά τους είναι ένα στιχάκι: «Η αδικία κυνηγά το λαό όσο ανθυγιεινό είναι το κρεβάτι της τυραννίας».

Οπως έχει ειπωθεί, «μια ουγκιά πρόληψης είναι καλύτερη από μια λίμπρα θεραπείας». Και γνώριζε ότι: «Είναι καλύτερα να γυρίζεις στην αλήθεια, παρά να επιμένεις σ’ ένα λάθος». Ο σοφός άνθρωπος δεν σπαταλά την ασφάλειά του, τον πλούτο και τα παιδιά του για χάρη του ψεύτη στο Λευκό Οίκο.

Σαν συμπέρασμα, σου λέων αλήθεια, ότι η ασφάλειά σου δεν είναι στα χέρια ούτε του Κέρι ούτε του Μπους ούτε της Αλ-Κάιντα. Οχι. Η ασφάλειά σου βρίσκεται στα δικά σου χέρια. Κάθε κράτος που δεν παίζει με την ασφάλειά μας έχει αυτόματα εξασφαλίσει τη δική του ασφάλεια.

Ο Αλάχ είναι ο Φύλακας και Βοηθός μας, ενώ εσύ δεν έχεις Φύλακα ή Βοηθό. Η ειρήνη θα είναι σ’ αυτούς που ακολουθούν αυτή την Οδηγία.

Οσάμα Μπιν Λάντεν
17 Ραμαντάν 1425