|
|
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ Λίγες ώρες μόνο έχουν
περάσει από τις ημέρες του Μαΐου. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μας ο αχός της
μάχης. Μας φαίνεται πως ακόμα έχουμε στο πλευρό μας τους συντρόφους
εκείνους που, με τα λαμπρά τους νιάτα να ακτινοβολούν, έπεσαν στην
άσφαλτο της Βαρκελώνης.
Τα κορμιά μας και τα νεύρα μας είναι ακόμα δέσμια αυτής της μεγάλης
ταραχής Νοιώθουμε ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι, όμως προπάντων,
νοιώθουμε τόσο πολύ πληγωμένοι από τις κατηγορίες που έχουν αποδοθεί σε
συντρόφους με υπερβολική αγάπη για τις ιδέες και την επανάσταση, ώστε θα
θέλαμε να υπερασπιστούμε κάποιες θέσεις που τις είδαμε να πλήττονται
κάθε στιγμή από ομάδες που θα έπρεπε να τρέφουν κάποια εκτίμηση για
αυτούς που έσωσαν την Ισπανία, στις μέρες της φασιστικής απειλής, τον
Ιούλιο. ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Η πτώση της επανάστασης του Ιουλίου ήταν ραγδαία. Καμιά από τις
επαναστάσεις που θεωρούνται ως αρχέτυπα για τα κοινωνικά κινήματα, δεν
γνώρισε τέτοια δραματική παρακμή. Δεν μπορεί να μιλάει κανείς θεωρητικά
για μια πορεία μετεξέλιξης, αφού η επανάσταση δεν υπάρχει πια. Είναι
επιτακτικό να ξαναζωντανέψουμε τους βλαστούς του απέραντου φυτώριου της
προλεταριακής Ισπανίας. Πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή.
Δεν μένει άλλος δρόμος εκτός από μια νέα επανάσταση. Ας προχωρήσουμε
στην προετοιμασία της. Και στον ορυμαγδό του νέου έπους, θα ξαναβρούμε
στους δρόμους τους συντρόφους που σήμερα μάχονται στο μέτωπο, τους
συντρόφους που βρίσκονται στα κελιά και τους συντρόφους που ακόμα δεν
έχουν χάσει την ελπίδα τους για μια επανάσταση που θα αποδώσει
δικαιοσύνη στην εργατική τάξη.
Για την επίτευξη μιας νέας επανάστασης που θα δώσει πλήρη ικανοποίηση
στους εργάτες της πόλης και της υπαίθρου. Για την επίτευξη μιας
αναρχικής κοινωνίας που θα δώσει ικανοποίηση στις ανθρώπινες προσδοκίες.
Εμπρός σύντροφοι! |
|