Τ.Θ. 83 |
Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μυτιλήνης |
Εφημερίδα τοίχου |
Δ.Ν.Τ. (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο): ιδρύθηκε το 1946, με σκοπό την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου και τη φιλελευθεροποίηση των αγορών. Διοικείται από 22 υπουργούς οικονομικών και διοικητές κεντρικών τραπεζών. Ο αριθμός ψήφων για κάθε κράτος-μέλος, καθορίζεται από το αρχικό κεφάλαιο που κατέθεσε το καθένα στην αρχή. Οι Η.Π.Α., είναι η μόνη χώρα με δικαίωμα βέτο. Ουσιαστικά, υπερασπίζεται και προωθεί την επέκταση του καπιταλισμού στον πλανήτη. Π.Δ.Π. (Προγράμματα Δομικής Προσαρμογής) : πακέτα μέτρων που επιβάλλονται από το Δ.Ν.Τ. στις χρεωμένες χώρες για τη διευθέτηση των χρεών τους. Εφαρμόζονται από το 1980, και αγαπημένη τους επωδός είναι η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι περικοπές στις κοινωνικές παροχές και η άρση των περιορισμών στο εμπόριο. Ουσιαστικά, αποτελούν το μέσο για την εξασφάλιση της κίνησης και της μεγέθυνσης του κεφαλαίου. |
…στο
δρόμο της ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ Σχεδόν τα μισά κράτη του πλανήτη, εγκλωβισμένα στην παγκόσμια θηλιά του χρήματος και του εμπορίου, υποφέρουν από το λεγόμενο «εξωτερικό χρέος». Χρωστάνε σε παγκόσμιες τράπεζες και υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως το Δ.Ν.Τ. Ο «πολιτισμένος» και «εκσυγχρονιστικός» τρόπος διευθέτησης των χρεών αυτών, ονομάζεται, σήμερα, Π.Δ.Π. Η Αργεντινή, στολίδι και καμάρι μέχρι πριν δέκα χρόνια, των υπέρμαχων της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, πληρώνει την προσκόλλησή της στο αδηφάγο δολαριόμορφο τέρας. Η ανεργία ξεπερνά το 20%, το 1/3 του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια φτώχειας, πλήθος αντεργατικών μέτρων αποδεκατίζουν τους εργαζόμενους, η πολύχρονη λιτότητα γονατίζει και τα πιο εύπορα στρώματα, η κρατική βία, η διαφθορά και τα σκάνδαλα ακμάζουν, και λίγο πριν την ολική οικονομική κατάρρευση, το κράτος παγώνει τις καταθέσεις των πολιτών. Τα πλήθη των ανέργων και των εξαθλιωμένων, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονταν στους δρόμους από χρόνια, συναντιούνται με τα πλήθη των μισθωτών και των μικροεπιχειρηματιών που αρχίζουν να χάνουν τα βασικά τους προνόμια. Στις 20 Δεκέμβρη, ξεκινά η μεγάλη εξέγερση. Η χώρα είναι στο πόδι. Το κράτος απαντά με βίαιη καταστολή. Οι νεκροί ξεπερνούν τους 50. Ο πρόεδρος φυγαδεύεται από το πολιορκημένο προεδρικό μέγαρο, με ελικόπτερο. Η μια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη. Ο λαός, ζητά αξιοπρεπείς μισθούς, παροχές για τους ανέργους, προγράμματα απασχόλησης, μείωση μισθών για δικαστικούς και ανώτατα κρατικά στελέχη, μη πληρωμή του χρέους, άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων. Η εξέγερση συνεχίζεται. Ο λαός, καραδοκεί… Στην Ελλάδα, τα νέα βουλιάζουν μεσ’ την τρελή χαρά των «γιορτών». Για μας, τα πράγματα έχουν, απλώς, διαφορετικό όνομα. Το δικό μας Δ.Ν.Τ., το λένε Ευρωπαϊκή Ένωση και τα δικά μας Π.Δ.Π. Μέτρα Σύγκλισης για την Ο.Ν.Ε. Η λιτότητα και οι πενιχρές αυξήσεις στους μισθούς (της τάξης των 167 δρχ. την ημέρα) μας έχουν γίνει βίωμα. Οι ιδιωτικοποιήσεις στο Δημόσιο Τομέα, στην Υγεία, στην Ασφάλιση, στις Μεταφορές, στην Παιδεία, προχωρούν, με κομψό, προς το παρόν, τρόπο. Οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και παροχές, το ίδιο. Οι επιδοτήσεις της Ε.Ε., συνεχίζουν να εγκλωβίζουν και να εμπαίζουν τον κόσμο. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, αποφασίζεται κάπου μακριά, και προβάλλεται ως μονόδρομος. Ο τρομονόμος, το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, το αισχρό παραμύθι του 2004, μας επιφυλάσσουν βαριά κληρονομιά. «Η χώρα γίνεται ισχυρή» (δηλαδή οι τσέπες τους πιο γεμάτες). «Η χώρα αποκτά ισχυρότερη θέση στα Βαλκάνια» (δηλαδή κι άλλους αιχμαλώτους στην οικονομική της διείσδυση). Ο «εκσυγχρονισμός του κράτους», η «πρόοδος» και η «ανάπτυξη», παίρνουν, πια, το δρόμο τους. Είμαστε όλοι καλά. Ο λαός, καραδοκεί…
|
|