ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ
ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ

 

Πρωτοβουλία ενάντια στα λευκά κελιά

 

Κείμενο που μοιράστηκε την Πρωτομαγιά

Λευκά κελιά:

Aπομονωμένα και ηχομονωμένα κελιά 10τμ., χωρίς παράθυρο, με διαρκώς αναμμένο τεχνητό φως και τεχνητό εξαερισμό. Η οπτική επαφή με οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα είναι αδύνατη, εκτός από μία «βόλτα» μισής ώρας σε μια αυλή 5τμ. που περιβάλλεται από τοίχους ύψους 8 μέτρων. Κανείς δεν μπορεί να ακούσει τον κρατούμενο, παρά μόνο οι ανθρωποφύλακες από ειδικό μικρόφωνο, ενώ παρακολουθείται από κάμερες όλο το εικοσιτετράωρο. Ραδιόφωνο, τηλεόραση και βιβλία είναι απαγορευμένα. Η μόνη επαφή με την ζωή, έξω από τον μικρόκοσμό του κελιού, είναι μία συνάντηση με δικηγόρο και μια με συγγενή πρώτου βαθμού, μία φορά το μήνα, κάτω από πλήρη οπτικοακουστική επίβλεψη.
Ένας πολιτικός κρατούμενος μετά από 6 μήνες απομόνωσης περιγράφει: «.... το γευστικό σου νεύρο και η όσφρησή σου, οι οπτικές σου αισθήσεις, η αφή, όλα εξαφανίζονται. Δεν μπορείς να χαμογελάσεις για τίποτα και κλαις για ασήμαντη αφορμή. Η απομόνωση στερεί από τα άτομα την αίσθηση της προσωπικής ασφάλειας, αισθάνεσαι ότι μπορείς κάθε στιγμή να πεθάνεις. Στόχος τους είναι να εντείνουν αυτό τον φόβο που διακατέχει όλο σου το «είναι», ώστε να έχεις αυτοκαταστροφικό ιδεασμό και να σπάσει εντελώς ο ψυχισμός σου...».

20 OΚΤΩΒΡΗ 2000:«ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ,
ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ ΔΕΝ  ΜΠΟΥΜΕ»

Πάνω από 850 πολιτικοί κρατούμενοι στις τουρκικές φυλακές (από ένοπλους αντάρτες μέχρι απλούς διαδηλωτές) ξεκινούν απεργία πείνας ενάντια στην κατασκευή και την μεταφορά τους στα λευκά κελιά, μετά από απόφαση των υπουργείων δικαιοσύνης, εσωτερικών και υγείας για την «αναμόρφωση» του σωφρονιστικού συστήματος. Ταυτόχρονα, συμπαραστάτες των κρατουμένων, στην Τουρκία αλλά και την Ευρώπη, ξεκινούν απεργία πείνας ως ένδειξη αλληλεγγύης.

19 –21 ΟΚΤΩΒΡΗ 2000:
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ»

Ειδικά σώματα της αστυνομίας και του στρατού, συνοδεία ελικοπτέρων, μπουλντόζων, κάνοντας χρήση σφαιρών και χημικών, εισβάλουν στις φυλακές, ώστε να διακόψουν την απεργία πείνας. Μετά από τρεις μέρες συγκρούσεων η επιχείρηση ολοκληρώνεται με τον θάνατο 32 απεργών (από σφαίρες, ασφυξία, φωτιές και αυτοπυρπολισμούς) και 2 μπάτσων. Τις ίδιες μέρες η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοινώνει την χορήγηση οικονομικής βοήθειας 46 δις δρχ. στο τουρκικό κράτος, για την βελτίωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην χώρα (!)

6 ΓΕΝΑΡΗ 2001:«ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ...
ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΑΡΙ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ..»

Ανακοινώνεται επίσημα η λειτουργία του νέου τύπου φυλακών με τα λευκά κελιά, ενώ ήδη έχουν μεταφερθεί εκεί περίπου 1000 πολιτικοί κρατούμενοι, οι οποίοι μαζί με συμπαραστάτες τους, συνεχίζουν την απεργία πείνας.

1 ΜΑΗ 2001:

Έχουν αρχίσει ήδη μαζικοί θάνατοι απεργών μέσα και έξω από τις φυλακές. Ο αριθμός φτάνει στα 20 άτομα, ενώ η υγεία όλων σχεδόν, έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες. Λίγες μέρες πριν, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης δηλώνει προκλητικά: “... αυτή η υπόθεση σίγουρα δεν αξίζει για να πεθάνει κανείς”, ενώ το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοινώνουν την χορήγηση νέας οικονομικής βοήθειας ύψους 3,8 τρις δρχ.

 

Τα AIΤHMATA των απεργών πείνας μέχρι θανάτου είναι:
· Να καταργηθούν τα λευκά κελιά
· Να καταργηθεί ο τρομοκρατικός νόμος 3713 και το τριμερές πρωτόκολλο μεταξύ των υπουργείων δικαιοσύνης, υγείας, εσωτερικών που θεσπίζουν την καταστολή όλων των αντιδρώντων στο πολιτικό σύστημα και τις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισής τους. 
· Να καταργηθούν τα ειδικά δικαστήρια κρατικής ασφάλειας και να ακυρωθούν οι μέχρι τώρα αποφάσεις και διατάξεις που έχουν εκδώσει 
· Να καταργηθούν όλοι οι αντιδημοκρατικοί νόμοι για την καταστολή των αγώνων των λαών για ελευθερία και δημοκρατία. 
· Εφαρμογή περιοδικού ελέγχου των φυλακών από φορείς προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, από μέλη δικηγορικών και ιατρικών συλλόγων την αποφυλάκιση των τραυματισμένων από την επίθεση των αστυνομικών στις φυλακές, και όσων έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες υγείας από την απεργία πείνας το 1996.
· Δίκη των υπευθύνων για βασανισμούς και θανάτους συντρόφων τους

Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης καταστολής και της λαίλαπας του νεοφιλελευθερισμού, η άρχουσα τάξη στην Τουρκία, αναζητά τη νέα θέση της. Το τουρκικό κεφάλαιο για να ξεφύγει από την σφοδρή οικονομική κρίση που μαστίζει το ίδιο, ζητά εναγωνίως την ισότιμη ένταξη του στην Ε.Ε. και τους άλλους διεθνής οικονομικούς (ληστρικούς) οργανισμούς. Προαπαιτούμενο για κάτι τέτοιο, αποτελεί η εκκαθάριση του κοινωνικού πεδίου συγκρούσεων και η απονέκρωση κάθε μορφής αντίστασης στο εσωτερικό του κράτους, ώστε απρόσκοπτα να υιοθετηθούν οι «απαραίτητες» οικονομικές–εργασιακές αναδιαρθρωτικές πολιτικές, που οι δυτικές κοινωνίες έχουν ήδη υποστεί ή συνεχίζουν να υφίστανται. Η «δημοκρατική δύση» προσβλέποντας στις νέες αγορές των εκατομμυρίων καταναλωτών, τηρεί σιγή ιχθύος για την καταπάτηση των, κατ΄ επίφαση, δημοκρατικών ελευθεριών στη «γείτονο», παρέχοντας τις αναγκαίες οικονομικές ενέσεις, και αφήνοντας την ίδια να «καθαρίσει» μόνή της. Αρωγός σε αυτή την προσπάθεια και το ελληνικό κράτος, που ξεχνώντας ως δια μαγείας (προς το παρόν) τη εθνικιστική – αντιτουρκική του προπαγάνδα, προχωρά σε σύσφιξη σχέσεων, ανακαλύπτει όψιμα την βαθύτερη φιλία μεταξύ των δύο λαών και προσπαθεί να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή για τη είσοδο του τουρκικού κράτους στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Παράλληλα, το ελληνικό κεφάλαιο, ασυγκίνητο (ως οφείλει) από την κτηνωδία της τουρκικής κυβέρνησης, προχωρά σε οικονομικές συνεργασίες με τα απέναντι αφεντικά (βλέπε π.χ. δημιουργία Ελληνοτουρκικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου, συναντήσεις εργασίας εμπορικών επιμελητηρίων στη Λέσβο), προωθώντας την ελληνοτουρκική «φιλία» του κέρδους και του χρήματος.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Κείμενο που μοιράστηκε κατά την κατάληψη του κτηρίου
της περιφέρειας βορείου Αιγαίου, στις 8 Μάη 2001

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΚΕΛΙΩΝ

Εκατοντάδες διαφωνούντες με το πολιτικό καθεστώς της Τουρκίας (φυλακισμένοι και συμπαραστάτες τους), προχωρούν στην ύστατη μορφή αγώνα, την απεργία πείνας μέχρι θανάτου, διεκδικώντας:

# Την κατάργηση των λευκών κελιών, που εκμηδενίζουν την προσωπικότητα.

# Την κατάργηση του τρομονόμου ο οποίος θεωρώντας τον Τούρκικο λαό ως τρομοκράτη νομιμοποιεί την καταστολή του μέσω βασανισμών και δολοφονιών.

# Την κατάργηση του Τριμερούς πρωτοκόλλου των υπουργείων Δικαιοσύνης / Εσωτερικών / Υγείας που καταργεί τα δικαιώματα των κρατουμένων.

Τα λευκά κελιά είναι ηχομονωμένα μπουντρούμια 10 μ2, χωρίς παράθυρο με διαρκές τεχνητό φως. Οι κρατούμενοι δεν επικοινωνούν με κανέναν και υπόκεινται σε 24ωρη ηλεκτρονική παρακολούθηση. Ζουν(;) απομονωμένοι χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία λευκά κελιά και τρομονόμοι υπάρχουν από δεκαετίες, συντηρεί και υποστηρίζει το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας. Ενώ κρατά για σημαία τα ανθρώπινα δικαιώματα, εντούτοις η υποκρισία της φτάνει στο σημείο να την υποστηρίζει με ποταμό χρημάτων ενώ την ίδια στιγμή τηρεί κυνική – εμπαικτική στάση απέναντι στον αγώνα των απεργών πείνας.

Σήμερα 8 Μαΐου 2001, στη Μυτιλήνη, λίγα μίλια μακριά απ’ τις Τούρκικες ακτές, πραγματοποιούμε συμβολική κατάληψη στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, την πιο «ευρωπαϊκή» από τις κρατικές υπηρεσίες του νησιού, με σκοπό να καταδείξουμε το ρόλο των δυτικών οικονομικών συμφερόντων που υπαγορεύουν την πολιτική της καταστολής του τούρκικου λαού, ώστε να εφαρμόσουν ανεμπόδιστα τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους σχέδια.

Στην εποχή μας, εποχή της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, ήρθε φαίνεται η ώρα της παγκοσμιοποίησης της καταστολής. Στην Ελλάδα αυτή την εποχή έρχεται με τη μορφή του δήθεν αντιτρομοκρατικού νόμου, της συνθήκης Σέγκεν, των μέτρων ασφάλειας για την Ολυμπιάδα, τον περιορισμό των διαδηλώσεων κ.α.

ΖΗΤΑΜΕ

# Να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των απεργών πείνας στις φυλακές της Τουρκίας.
# Κατάργηση των νόμων που τρομοκρατούν όπου υπάρχουν – και στην Ελλάδα.

Αισθανόμαστε αλληλέγγυοι και συμπαραστεκόμαστε σ’ όσους ανά την Γη αγωνίζονται για τις πολιτικές και ατομικές τους ελευθερίες

Ενάντια στη «φιλία» των κρατών – Αλληλεγγύη των λαών

Ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της καταστολής - παγκοσμιοποίηση της αντίστασης