Τ.Θ. 83
Τ.Κ. 81100
Μυτιλήνη
peirates@riseup.net

Από εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν στη Μυτιλήνη

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες
της συνόδου στη Θεσσαλονίκη

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(«μικρά» και «μεγάλα»)

 -          16 Απρίλη, σε μια Αθήνα αποκλεισμένη από την κόκκινη ζώνη της άτυπης συνόδου των πρωθυπουργών της Ε.Ε., εν μέσω εισβολής στο Ιράκ, οι δυνάμεις καταστολής προβαίνουν σε μαζικές προσαγωγές και τελικά 84 συλλήψεις διαδηλωτών. Οι ομαδικές δίκες ξεκινάνε στις 8 Οκτώβρη.

-          21 Ιούνη, συλλαμβάνονται 29 διαδηλωτές, με μόνο στοιχείο εναντίον τους ότι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης στη Θεσσαλονίκη. 7 από αυτούς παραμένουν μέχρι και σήμερα προφυλακισμένοι, με πανομοιότυπο, «φωτοτυπικό» κατηγορητήριο και ανύπαρκτα στοιχεία, με μόνες «αποδείξεις» τις μαρτυρίες μπάτσων, με αναιτιολόγητες απορρίψεις των αιτήσεων αποφυλάκισης. Ανάμεσά τους και ένας πολιτικός πρόσφυγας, πιθανή έκδοση του οποίου σημαίνει την εκτέλεσή του.

-          Τέλη Ιούνη, οι ντόπιοι μπάτσοι, αποθρασυμένοι, επιδεικνύοντας «τσαμπουκά», προβαίνουν σε 4 συλλήψεις και διώξεις για λόγους «ευθιξίας» (εξύβριση), έξω από μαγαζί της προκυμαίας (Wizard).

-          Λίγο αργότερα, ξεκινάει προσπάθεια κλεισίματος της εφημερίδας «Ρήγμα», με τρόπο ο οποίος πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε για το κλείσιμο και άλλων εφημερίδων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ο αστυνόμος Φύκιας ζητάει από την εφημερίδα 50.000.000 δρχ ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμηση. Η εκδίκαση της υπόθεσης γίνεται στις 26 Σεπτέμβρη.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

... επιλέγουμε το δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Της άμεσης δράσης, των αδιαμεσολάβητων σχέσεων, της μνήμης και της αξιοπρέπειας. Σε μια κοινωνία που ασφυκτιά ανάμεσα στην οικονομική ανέχεια και την εικονική πραγματικότητα της κατανάλωσης και της ευμάρειας. Που σέρνεται σε ένα σκηνικό ανασφάλειας γεμάτο «βελούδινους» μπάτσους, ελέγχους στο δρόμο, κάμερες και αστυνομοκρατία. Που αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, καθώς η μία μετά την άλλη απ’ τις κατακτήσεις της επαναπροσδιορίζονται, αμφισβητούνται και καταργούνται μέσα σε καπνούς χημικών αερίων και δικαστικών αποφάσεων. Που έζησε την πολυδιαφημισμένη ελληνική προεδρία της ευρωπαϊκής ένωσης που στήριξε με το «ευρωπαϊκό» της στυλ έναν ακόμα πόλεμο, σήκωσε ψηλότερα τείχη για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες (και) των δικών της πολιτικών, προχώρησε στην εδραίωση της κοινής κατασταλτικής πολιτικής των ευρω-τρομονόμων και της ασφάλειας. Που ετοιμάζεται να «απολαύσει» μια «ολυμπιακή χρονιά» επιτήρησης και καταστολής, έχοντας πάρει μια γεύση από αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και κλεισίματα επιχειρήσεων, περιβαλλοντικά εγκλήματα και εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες στα ολυμπιακά έργα.

«Μα ότι κι αν γίνει δεν πρόκειται να βγούμε
με άσπρες σημαίες απ’ αυτό το χαράκωμα»

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκυ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Συναυλία Αλληλεγγύης, Σάββατο 20 Σεπτέμβρη 2003
μετά τις 9 το βράδυ στο Μπίνειο

αλληλέγγυοι – αλληλέγγυες σύντροφοι και συντρόφισσες
αντιεξουσιάστριες – αντιεξουσιαστές

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΡΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΑΓΗ

Σήμερα 30 χρόνια απ’ την εξέγερση του πολυτεχνείου, 30 χρόνια προσπάθειας να απονεκρωθεί το εξεγερτικό μήνυμά του, καταλαμβάνουμε το κτίριο του υπουργείου Αιγαίου, το χώρο που φιλοξενεί τους εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας στην περιοχή μας, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των 7 συλληφθέντων της Θεσσαλονίκης.

Σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της ευρωπαϊκής ένωσης, με αποκορύφωμα στις 19-21 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη, χιλιάδες κόσμου διαδήλωσε ενάντια στην πολιτική της. Βλέποντας τις συγκεκριμένες διαδηλώσεις ως μια στιγμή του καθημερινού κοινωνικού αγώνα χιλιάδες εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, νέοι-ες, φοιτητές-τριες απ’ όλο τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους. Η πορεία στη Χαλκιδική (20/6) & στη Θεσσαλονίκη (21/6) δέχτηκε επίθεση με πρωτοφανή χρήση χημικών από τις δυνάμεις καταστολής που είχαν καταλάβει την πόλη τις τελευταίες μέρες. Ακολούθησαν εκατοντάδες προσαγωγές σε αστυνομικά τμήματα και ξυλοδαρμοί, ενώ απαγγέλθηκαν βαρύτατες κατηγορίες σε 29 άτομα με κατασκευασμένα στοιχεία και πανομοιότυπα κατηγορητήρια. Τελικά, από αυτούς, 7 προφυλακίστηκαν. Διαμαρτυρόμενοι για την προφυλάκισή τους και για τις άθλιες συνθήκες κράτησης, οι συλληφθέντες κατέθεσαν δύο αιτήσεις αποφυλάκισης, οι οποίες απορρίφθηκαν χωρίς καμία αιτιολογία. Για το λόγο αυτό οι 5 κρατούμενοι στα Διαβατά ξεκίνησαν απεργία πείνας, στις 21/9 ο Σύριος πολιτικός πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ντακντούκ Κάστρο, στις 5/10 οι Ισπανοί Κάρλος Μαρτίν Μαρτίνες και Φερνάντο Πέρες και ο βρετανός Σάιμον Τσάπμαν, και στις 8/10 ο Σπύρος Τσίτσας. Από τις 8/11 μεταφέρθηκαν όλοι σε νοσοκομεία αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας. Εκεί καταγγέλλθηκαν βασανιστήρια και τους απαγορεύτηκε η επικοινωνία με τους δικηγόρους τους, οπότε και ξεκίνησαν απεργία δίψας. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 11/11, οι 5 εξουθενωμένοι κρατούμενοι φυγαδεύτηκαν με πανίσχυρη αστυνομική συνοδεία, ως εξαιρετικά επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, παράνομα και παρά την κρίσιμη κατάσταση της υγείας τους. Δύο μέρες μετά πέτυχαν την επικοινωνία με δικηγόρους και σταμάτησαν την απεργία δίψας. Στις 10/11 ξεκίνησαν συμβολική 7ήμερη απεργία πείνας & οι άλλοι δύο κρατούμενοι των φυλακών του Αυλώνα και στις 12/11 κατατέθηκε νέα αίτηση αποφυλάκισης.

Σε κλίμα αποσιώπησης από ΜΜΕ, φορείς και πολιτική εξουσία ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης στους 7 προφυλακισμένους αναπτύχθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή τους. Άνθρωποι που βρέθηκαν τον Ιούνη στη Σαλονίκη, άνθρωποι που δεν ήταν εκεί, άνθρωποι διαφορετικοί αλλά ζωντανοί, που δεν μπορούν να ανεχθούν τον εξευτελισμό και τον εκμηδενισμό της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στις φυλακές της μιζέριας και του θανάτου, συνεχίζουν να βγαίνουν στο δρόμο.

 Γιατί η κρατική καταστολή μας αφορά όλους. Γιατί όταν η εξουσία δολοφονεί δεν μπορούμε να μένουμε άπραγοι θεατές. Γιατί θέλουμε τους 7, πίσω στους δρόμους. Γιατί πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Διεκδικούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση, το δικαίωμα του αγώνα.

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!