ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Σπύρος Πρίφτης (Άγις Στίνας)

Ο Άγις Στίνας (κομματικό ψευδώνυμο του Σπύρου Πρίφτη) γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτίλλας της Κέρκυρας στα 1900. Τέλειωσε την μέση εμπορική και από παιδί 14 - 15 ετών επηρεάζεται από τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στην νεολαία του σοσιαλιστικού ομίλου της Κέρκυρας.

Γίνεται μέλος του ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, από το 1918 όταν η ομάδα στην οποία συμμετέχει αποτελεί έναν από τους συνιδρυτικούς πυρήνες, στην ίδρυση του νέου κόμματος.

Λιποτάχτης από τον στρατό το 1921 με πλούσια κομμουνιστική δράση, που του στοίχισε καταδίκες φυλακίσεις και εξορίες, εξελίσεται μέσα στην κομματική ιεραρχία σαν ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη. Υποψήφιος βουλευτής του Νομού Κερκύρας το '26, γραμματέας της Κ.Ο. Πειραιά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας της περιφέρειας Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Διαγράφεται στα 1931 από το ΚΚΕ, ύστερα από διαφωνία του για την καθαίρεση της Κεντρικής Επιτροπής και τον διορισμό νέας, με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, ύστερα από επέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

“Απ' αυτό”, όπως σημειώνει ο ίδιος σε αυτοβιογραφικό σημείωμα, “πέρασα στον Τροτσκισμό. Είχα και εγώ όπως και πολλοί άλλοι την αυταπάτη ότι αυτός εκπροσωπούσε την επαναστατική πτέρυγα του κινήματος. Τυπικά ήμουν μέλος της 4ης Διεθνούς μέχρι τα μέσα του '47. Τον Μάρτη του 1935, ύστερα από οξείς ιδεολογικούς αγώνες στο χώρο της αυτοκαλούμενης «αριστερής αντιπολίτευσης», δημιουργείται μια πολιτική ομάδα που ξεχωρίζει απ' όλες τις άλλες τάσεις, ομάδες, οργανώσεις, κόμματα και από τις προγραμματικές τις αρχές και από τα μέσα και τις μορφές πάλης και από τη μαχητικότητα την αφοσίωση και το ήθος των μελών της. Για τις ιδέες και τη δράση αυτής της ομάδας παίρνω όλη την ευθύνη. Και εντελώς ιδιαίτερα παίρνω όλη την ευθύνη για τις θέσεις και τη δράση της στον πόλεμο και στην κατοχή. Αυτή η ομάδα διατηρεί την συνέχεια της μέχρι σήμερα. Και είναι μία από τις πολύ λίγες παλιές επαναστατικές ομάδες που στάθηκε ικανή (με την πολύτιμη βοήθεια του Καστοριάδη) να αποβάλλει ότι από την παλιά θεωρητική πανοπλία του κινήματος εμπόδιζε την δράση του και να προσαρμοστεί μ' αυτό που γενικά λέμε «πνεύμα» του γαλλικού Μάη του '68”.

Μελέτες και άρθρα έχει γράψει στις εφημερίδες και τα περιοδικά: Ριζοσπάστης, Φωνή του Εργάτη, Εργατική, Νεολαία, Εξόριστος Επαναστάτης (Ανάφη 1926), Καπνεργάτης, Αντιφυματικός αγώνας, AVANTI, Σημαία του κομμουνισμού. Διαρκής Επανάσταση, Μπολσεβίκος, Νέα Εποχή, Εργατικό Μέτωπο, Δελτίο της Ακροναυπλίας, Εργατική Πάλη, Εσωτερικό Δελτίο ΚΔΚΕ, Νέο Ξεκίνημα, Πεζοδρόμιο, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.

Έχει γράψει και εκδόσει τις μπροσούρες: κριτική στις αποφάσεις της 4ης ολομέλειας του ΚΚΕ ('32), χρονικά της ομάδας ('50), «εργατικά» κόμματα, «εργατικά» κράτη και το απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης ('65). Επίσης τα βιβλία Αναμνήσεις ('77), ΕΑΜ - ΕΛΛΑΣ - ΟΠΛΑ (82).

Έχει μεταφράσει και προλογίσει: «οι σοσιαλιστές και ο πόλεμος» του Λένιν, «Κριτική εκτίμηση της ρωσικής επανάστασης» της Λούξεμπουργκ, «Η ζωή της Ρόζας Λούξεμπουργκ» του Φρέλιχ. Πρόλογοι του ακόμα υπάρχουν στα: «Επαναστατικό κίνημα στον σύγχρονο καπιταλισμό» και «η Ουγγρική Επανάσταση του '56» του Καστοριάδη.

Μέχρι το 1926 υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και συνέχεια με το Α. Στίνας. Άλλα ψευδώνυμα: Άγις, Δηρός, Κορφιάτης, Φιλίππου.