Μετάφραση James Sotros: anthropia@hotmail.com
www.punk.gr/nogod-nomaster

Πολιτιστικοί Πόλεμοι
Από το αμερικάνικο αναρχικό περιοδικό Arsenal no3

Πολιτιστικά, από άποψη πηγών και ικανότητας οργάνωσης, είμαστε άοπλοι και από μας εξαρτάται το να καταστήσουμε τον αγώνα μας πολιτιστικά υπαρκτό από κάθε άποψη. Οι καπιταλιστές και το κράτος μπορούν να χειριστούν τα αισθήματα εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Σχολεία, φυλακές και συνεχείς μορφές διασκέδασης και ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς. Οι αναρχικοί είναι μέρος και πολεμούν αυτή την πραγματικότητα. Πώς μπορούμε, λοιπόν: α) να υποστηρίξουμε τη ζωή μας ως πρόκληση στην κυριαρχία και β) να παράγουμε μέσα σ’ αυτό τον κληρονομημένο μας κόσμο τα οράματα και τις προτάγματα ενός νέου κόσμου;

Το ζήτημα του πολιτισμού σκοντάφτει στις παλιές στρατηγικές. Ο πολιτισμός ρέπει στο να ειδωθεί ως, μάλλον, μια υλική παραγωγή κατά κάποιο τρόπο, ως κάτι που φτιάχτηκε από εκείνους που είχαν, συγκεκριμένα, το «χάρισμα» να το κάνουν, ή ως κάτι τυχαίο, ανεξιχνίαστο τέρας. Καμιά από αυτές τις προοπτικές, που βλέπουν τον πολιτισμό ως κάτι ξεχωριστό από τη ζωή των ανθρώπων, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.

Πώς σμίγουμε, τοποθετούμε και ενδυναμώνουμε την αναρχική κουλτούρα; Χρειάζεται να μιλήσουμε για την αναρχική κουλτούρα επειδή τη βλέπουμε ως κάτι το τέλειο στον αγώνα μας για απελευθέρωση. Οι διαμαρτυρίες και οι συνεργατικές, ειρηνικές ή μαχητικές, θα είναι πάντα λίγες εάν δεν δημιουργούν κουλτούρα που να αναδεικνύει την επανάσταση σε αναγκαιότητα.

Μιλάμε πραγματικά για δύο είδη κουλτούρας - αυτή που επιζητούμε τώρα και αυτή που θέλουμε να αναπτύξουμε σε μια ελεύθερη κοινωνία. Αυτές είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά πρέπει να συγγενεύουν σε σημεία-κλειδιά. Η κουλτούρα μας, η τωρινή και η τότε, έχουν μια κοινή ιστορία, κοινό χαρακτήρα, συγγένεια, ανάλυση, συνείδηση και πάθος. Στο παρόν ρέπουμε προς μια κατάσταση όπου η κουλτούρα μας στρέφεται ενάντια σε αυτούς που κυριαρχούν στον κόσμο. Αυτό θεμελιακά δίνει χρώμα στην κουλτούρα που δημιουργούμε ως αναρχικοί. Εικόνες και σύμβολα αρνητικού κι αντίστασης αποτελούν αξιόλογα μέρη της αναρχικής κουλτούρας. Αλλά οι αναρχικοί πρέπει με βάση κάποιο τρόπο να ατενίσουν προς μια κουλτούρα που να περιλαμβάνει περισσότερα από αυτά που αποκλείει, που να δημιουργεί περισσότερα από όσα καταστρέφει, που επιζητεί, σε τελική ανάλυση, να σιγήσει αυτό που έχει ήδη υπάρξει ως «αναρχική» κουλτούρα και γίνεται, αντίθετα, ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό των πολλών και ποικίλων κουλτουρών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο.

Η αναρχική κουλτούρα είναι μια κουλτούρα αγώνα. Συνεχίζουμε να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε για τον κόσμο που επιζητούμε να αλλάξουμε. Θυμόμαστε πάρα πολλά και συχνά ξεχνάμε πολλά άλλα στον αγώνα αυτό. Τροφοδοτώντας αυτή την κουλτούρα αγώνα σημαίνει περισσότερα από όσα κάνουμε τώρα ως την «παραγωγή της κουλτούρας μας» (εφημερίδες, γεγονότα κ.λπ.). Πρέπει να αναρωτηθούμε εάν η κουλτούρα μας αυτή είναι συνδεδεμένη με τη ζωή μας. Πώς μας αλλάζει ως άτομα ο αναρχισμός; Προκαλεί την κυριαρχία; Αγγίζει άλλες κουλτούρες, μεγαλώνει και αποκτά σχέση με την πραγματικότητα;

Η αναρχική κουλτούρα είναι μια ουτοπική κουλτούρα. Ορίζουμε αρκετά ικανοποιητικά τι είναι λάθος, αλλά, επίσης, προσπαθούμε να πούμε τι είναι σωστό. Προσπαθούμε να δηλώσουμε τι είναι αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε. Και καθώς αγωνιζόμαστε να αλλάξουμε τις καθημερινές μας ζωές, σχεδιάζουμε τον κόσμο που θέλουμε. Υπάρχουν τρία ερωτήματα εδώ: Πόσο αναρχική είναι η ζωή μας; Είναι ζωντανός ο αναρχισμός μας; Διασταυρώνουμε τις διάφορες κουλτούρες ώστε να βρούμε τρόπο προς την ελευθερία;

Η κουλτούρα είναι περισσότερο ζωντανή κοντά στα περιθώρια, δηλαδή στα σημεία διασταύρωσης των κουλτουρών. Αυτή η συνθήκη δεν πρέπει να είναι λάθος για μια δικαιολογία ώστε να περιθωριοποιηθούμε και να υπάρχουμε πίσω από τα όρια των συνηθισμένων cul de saus και απομονωμένων οντοτήτων. Πρέπει να διαπεράσουμε τα σύνορα. Ακόμα, καθώς αμυνόμαστε γι’ αυτά που υποστηρίζουμε, πρέπει να προσπαθούμε να φέρνουμε τους μη αναρχικούς μας συμμάχους σε ένα όλο και περισσότερο αντιεξουσιαστικό δρόμο. Η εργασία μας πρέπει να είναι μοντέλο αντιιεραρχικών σχέσεων που δημιουργούν αυξανόμενη συμμετοχή και περιοχή.

Μετακινώντας τον φτασμένο εξωτερικό μας κόσμο σημαίνει να επαναχαράξουμε το χάρτη. Από εικόνες με το άλφα σε κύκλο μέχρι αφίσες από την ισπανική FAI, αποτελούν σημάδια επιφανειακής, μάλλον, παρά περιεκτικής και καθαρής επεξήγησης για το ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και γιατί. Τα σύμβολα μας παρέχουν χώρο στις σκηνές , έδαφος στο κίνημά μας και διεκδικούν μια κουλτούρα και μια στρατηγική αναρχικού μέλλοντος. Τα σύμβολα κάθε κουλτούρας είναι άκρως σημαντικά, αλλά χωρίς αρκετή ικανότητα ώστε να είναι κριτικά. Αποτελούν μόνο την αρχή τους εδάφους της κουλτούρας μας, της πολιτιστικής μας περιοχής. Απλά συνθήματα μπορούν να γίνουν πανομοιότυπα, να φωναχτούν και να φορεθούν από οποιονδήποτε. Λέξεις, δράση, στυλ και άλλα, μπορούν ακόμα και να ποινικοποιηθούν από τους εχθρούς μας. Αυτό δεν μπορεί να μας σταματήσει. Το κράτος, οι πράκτορές του και διάφοροι άλλοι, ποτέ δεν θα υιοθετήσουν την επαναστατική μας θέληση. Ποτέ δεν θα δώσουν ένα πιθανό περιεχόμενο που θα μπορούσε να αποκαλύψει τα όριά τους και να συντελέσει στην κατάρρευσή τους. Οι λέξεις (ο λόγος) και η δράση μας έχουν έννοια και θέληση που δεν μπορούν να αναπαραχθούν, σε έναν εμβριθώς διαφορετικό δρόμο στο να αντικρίσουμε τον κόσμο και να ζήσουμε σε αυτόν.

Το αναρχικό όραμα ολοκληρώνει μια κουλτούρα αντίστασης και μια ουτοπική κουλτούρα. Ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την υπόσχεση, εκφράζει την πειθαρχία και την ενέργεια που οδηγεί σε μια ξεκάθαρη και ενοποιητική δραστηριότητα. Η κουλτούρα μας σημαίνει περισσότερα από αυτά που μπορούμε να θρυμματίσουμε, ή να βλάψουμε, να τυπώσουμε ή να ηχογραφήσουμε. Είναι το πώς ζούμε και αγωνιζόμαστε και το πώς και τι ελπίζουμε να κερδίσουμε.

Η αναρχική κουλτούρα θα είναι μια αξιοσημείωτη δύναμη, όταν η διαδικασία και τα προγράμματά μας διακηρύττουν τις θέσεις μας, τους τρόπους και τις έννοιες, τις δραστηριότητες και τις ιδέες, μια ξεκάθαρη αντίληψη του κόσμου και της θέσης μας μέσα σε αυτόν, τις αξίες μας, την αίσθηση του σωστού και του λάθους, το πώς απαντάμε στην κρίση και ποια κατεύθυνση παίρνουμε.

Οπουδήποτε συγκεντρωνόμαστε, στην αναρχική βιβλιογραφία, ή στις αθλητικές ενώσεις, σε διαλόγους, ή με την τέχνη, διαμέσου όλων αυτών, μια πλούσια κουλτούρα θα εκφράσει το πώς, το τι και το γιατί του μέλλοντός μας. Το δίκαιο παιχνίδι, ο συναγωνισμός, η ομαδική δουλειά, η εκπαίδευση, η υπόσχεση, η αρχηγία, το κέρδος και η πειθαρχία, όλα αυτά θα παρακινήσουν σε μια διαφορετική προσδοκία όταν οι όροι συνδεθούν στο «αναρχικό» και όχι στο αναρχικό.

Υγεία!